De drukte in Bangkok en de rust in Hua Hin

Lieve allemaal,

Hoe is het daar in Nederland? Beetje zomer aan het worden? Hier houdt het maar niet op, temperaturen onder de 30 heb ik nog niet echt meegemaakt (ja, in aircoruimtes..)

Dinsdag 16 juni. Om half 7 ging de wekker al, want om 8 uur moesten wij in 'The Grand China Princess Hotel' verzamelen voor de Co van Kessel fietstocht door Chinatown! Twee Thaise gidsen en een groep van een stuk of 15 Nederlanders en 2 Duitsers.. Ja dat heb je met een fietstocht. Met de fiets door smalle steegjes en markten, door Thonburi (de oude hoofdstad), langs mensen die allemaal lachen als we langskomen; ik geef ze groot gelijk, want het moet er wel bijzonder uitgezien hebben. Al was het voor mijn gevoel meer een steptocht dan een fietstocht, het was ontzettend leuk om Bangkok zo te bekijken. Na de fietstocht zijn we op zoek gegaan naar een boot die ons naar Wat Arun kon brengen; niet ver, maar wel aan de andere kant van de rivier. Door of een domme actie van ons, of van het bootpersoneel, of gewoon een bizar botensysteem (ik denk het laatste) moesten we op drie boten om er te komen. (merkwaardig, maar wel lachwekkend) Hele mooie tempel met twee verdiepingen; mooi uitzicht, moeilijke weg naar beneden (onze trap naar boven is daar niets bij). De terugweg over de rivier was gelukkig een stuk logischer. Na en potje lui in de kamer zitten zijn we naar Siam Square gegaan; gigantisch winkelcentrum met meerdere gebouwen en.. Een bioscoop! Na 'Slumdog Millionaire' in Torun, met Poolse ondertiteling, heb ik nu genoten van de animatiefilm 'Up', met Thaise ondertiteling. Zoals ik al had gelezen, werd tussen de voorfilmpjes en de hoofdfilm het volkslied gespeeld met daarbij foto's van koning Bhumibol; iedereen staat op en is stil. Daarna hebben we samen met alle Thaise mensen vreselijk gelachen om de film.

En toen was het woensdagochtend. Niet om half 7, maar om kwart over 6 ging vandaag de wekker. Na een paar hele leuke dagen heb ik Sanne en Kirsty naar de bus gebracht; zij zijn samen weer naar huis gevlogen. Toen ik een paar uur later ook ingepakt was, heb ik een tuktuk naar het busstation genomen. Nou waarschuwen ze altijd dat je in Bangkok opgelicht wordt waar je bij staat, en dat realiseer je je heel goed als je een taxi of tuktuk neemt, het zoveelste te dure souvenirtje koopt of als 'aardige' manntjes je proberen wijs te maken dat de tempel waar je in wilt dicht is ("Maar ik breng je voor zoveel baht wel ergens anders heen") terwijl je gewoon naar binnen kunt. Ook nu weer vroegen ze naar mijn mening weer veel te veel geld, want op de kart had ik gezien dat het echt niet zo ver weg was. Maarja ik moest toch naar het busstation en stap in bij een Thai die zegt "Really madame, I don't ask you too much!". Al geloofde ik hem eerst niet, toen we langs het oude busstation reden zei hij: "Look, this old busstation, is weally close. But the new one, velly faah!" En we kwamen inderdaad 20 minuten later pas bij het nieuwe busstation.. Hadden die oplichters van een tuktukchauffeurs toch wel een beetje gelijk.
Het tweede nadeel van dit nieuwe station is dat het behalve heel ver, ook nog heel heel erg groot is. op de twede verdieping zou de kaartverkoop zijn. Terwijl ik langs alle loketten loop op zoek naar 'Hua Hin', roepen er weer allerlei mensen "miss miss where you go?" en naturlijk wijzen ze me het goede loket (nummer 91..)
Na 3 uur in de bus kom ik aan in Hua Hin. Je hoeft je hier trouwens geen zorgen te maken dat je een bus mist, of te laat uitstapt, want iedereen weet waar je heen moet, en iedereen helpt je daarbij (integenstelling tot buschauffeurs in Turijn...) Prima hostel gevonden, en 's avonds genoten van de zoveelste nachtmarkt (echt waar, nog geen stad zonder nachtmarkt gevonden).

Donderdagochtend, na een ontbijtje bij een meisje met een vreselijk ochtendhumeur, ben ik op zoek gegaan naar het strand. Het hostel staat naast het strand, alleen een straat ertussen, maar helaas hebben ze de kustlijn volgebouwd met hostels en restaurantjes, zodat het even zoeken was naar een plekje om ook echt van het strand te kunnen genieten. Maar een rustig plekje op wit zand onder een kokosnotenboom heb ik uiteindelijk wel gevonden.
Tsja, wat doe je in een badplaats? (overigens de oudste van Thailand) Heerlijk uitgerust van al dat harde reizen. Het is trouwens merkwaardig hoeveel kledingmakers er zijn in een relatief kleine stad. In de hoofdstraat is ongeveer 1 op de 3 gebouwen een kledingmaker, en overal staat er van 's morgens vroeg tot 's avonds laat een net gekleed mannetje buiten, dat probeert mensen een lelijk en te duur pak aan te smeren. Ik had dus veel aanspraak, aangezien ik die straat minstens 6 keer per dag overliep. "Hey lovely, where you go? Want a dress? Where you from?" Maar na drie keer mijn vriendelijke "No thank you" gehoord te hebben begrepen ze de boodschap en veranderde het in "Goodmorning miss, have a nice day". Ook de taxichauffeurs, die de hele dag op de hoek van dezelfde straat stonden, en waar ik dus ook 6 keer per dag langs kwam, begrepen al snel dat ik voor die 500 meter geen taxi hoefde. Het roepen van 'Taxi?!!!' veranderde dus ook snel in "No, you don't want a taxi! Haha! you go to the beach? Have a nice day!". Ze zijn behalve opdringerig in het begin ook wel heel vriendelijk allemaal. 's Avonds weer heerlijk gegeten bij een restaurantje, waar ik maar even hoefde te bewegen of de obers stonden al klaar. Bovendien kreeg ik in tegenstelling tot de andere gasten, gratis ananas als toetje. Ach dat is het voordeel van een blond meisje alleen. Toen ik 's avonds in mijn hostel kwam, had ik een gast; een kakkerlak die op de badkamervloer op z'n rug lag. Heb hem heel vriendelijk overeind geholpen en verzocht te vertrekken, maar hij wilde blijkbaar liever blijven. En heeft later ook z'n twee kakkerlak-vrienden erbij gehaald, die mij tot het einde gezelschap hebben gehouden...

Vrijdag natuurlijk weer heerlijk rustig op het strand gelegen. Alleen vrouwen die langskomen om te vragen of je een massage wilt ('nee') waarom niet ('nee dankje') Een voetmassage? ('neehee'), mannetjes die vragen of je een matje wilt kopen (nee) "velly cheap for you!" (neehee) en mannetjes die vragen of je een ritje op een paard wilt maken (nee). Die avond kwam ik bij het internetcafe een meisje tegen dat ik gisteren ook al in het restaurant gezien had, en die bij het zien van mijn boek had gezegd "Oh yeah, I should have brought my book..". Even gepraat met deze Kate uit Texas, en toen samen gegeten bij, jawel, hetzelfde restaurant als gisteren. Samen op zoek geweest naar een leuk koffietentje en een hele gezellige avond gehad!

Zaterdag 20 juni alweer. Vanmorgen. Tas ingepakt en om 9 uur met Kate op zoek naar de bus; zij gaat nog niet, maar wil vast weten waar ze heen moet. Niet op het busstation, maar ergens 'voor dit en dat hotel' zou de bus vertrekken. Kon het natuurlijk niet vinden, maar en hele vriendelijke ladyboy heeft het aangewezen. Om 10 uur met de bus vertrokken, en om half 2 aangekomen in Bangkok! Ik realiseerde me dat ik niet meer in Sukhotai ging komen, zoals ik eigenlijk van plan was. Na een tijdje twijfelen heb ik dus besloten om de nachttrein naar Chiang Mai te nemen. (haha ja alweer), daar nog 1 of 2 dagen te blijven en vanaf daar naar Sukhotai te gaan. Dan terug naar Bangkok. En donderdag... naar Sydney!!

Ik heb inmiddels wel het gevoel dat ik het leven in Thailand begin te begrijpen..
- Ik verkies de hurk-wc boven de nederlandse zit-wc, heb altijd tissues bij me, omdat in ongeveer 70 procent van de wc's geen wcpapier is
- Ik weet welk water ik moet kopen (Nestle, want dat flesje gaat van alle flesjes het makkelijkst open)
- Bij het binnengaan van en tempel kijk ik ervan op als er geen bordje staat met 'schoenen uit'. En doe dan, voor het geval dat, toch m'n schoenen maar uit.
- Ik geloof dat ik gewend ben geraakt aan de warmte
- Ik let niet meer op bordjes, maar op mensen die weten waar ik heen moet
- Ik ben dol op Pad Thai
- ik snap heel goed dat voor sommige hele makkelijke handelingen, 5 mensen en zeeen van tijd nodig zijn...(maar ook niet helemaal..)

Toch ben ik nog niet helemaal Thais.
- ik heb geen zwart haar (haha) en geen potje met 'Whitening creme'
- het duurt een eeuwigheid om de straat over te steken
- Meer dan 'Sawadekaa' en 'Kapkunkaa' komt er nog steeds niet uit (maar die twee woorden spreek ik vloeiend:))

En tsja, ik ga nog steeds nergens heen zonder mijn Lonely Planet!

Tot mijn schrik zie ik dat het al 17.20 is, en mijn trein komt over 20 minuten, dus ik ga de regen en tuktuk/taxi mannetjes ontwijken en me voorbereiden op een reis van ruim 13 uur (waarschijnlijk nog meer, want geen-vertraging is hier volgens mij niet mogelijk..)

Hoop dat met jullie alles goed gaat!

xx Pipi