Op een andere manier geweldig!

Lieve allemaal,

na ruim een week in Australie weer een hoop nieuwe ervaringen. En een beter beeld van Australie; het is heus niet zo erg als ik dacht ;)

Ik was gebleven bij zaterdag 27 juni.. en een triest gevoel. Geef mij Thailand maar terug. Heb besloten om, ontzettend suf, de wandeltocht uit m'n , jawel, Lonely Planet te doen (hoe kan het ook anders). Door Hyde Park, lekker rustig, niet allemaal mensen die heel hard doorlopen omdat hier, in tegenstelling tot in Thailand, iedereen haast lijkt te hebben. Een van de stops was St. Mary's Cathedral. (heel gek om na zoveel tempels in een kerk te komen..) Heel groot, heel mooi. Binnen zag ik allemaal mooi aangeklede mensen. Dat is interessant, dus ben even blijven kijken; nog meer mensen, en nog meer mensen. Hm. Even buiten kijken, en jawel, een gigantisch lange witte limosine, waar niet veel later een prachtige bruid uitkwam. Samen met nog veel meer mensen ben ik even blijven kijken en heb foto's gemaakt met de Chinese mensen, die ook hier ruimschoots aanwezig zijn. Toen ze eenmaal binnen was, en ik samen met een ander meisje erg nieuwsgierig was, zijn we ook binnen een kijkje gaan nemen. Omdat het voorste deel afgezet was voor genodigden, en het achterste deel gewoon open was, heb ik fijn plaats genomen en heb ik naar de trouwerij gekeken! Geweldig. Na een tijdje kwam 'Zisjaan' uit Pakistan naast me zitten. Hij had nog nooit een trouwerij gezien en vond het geweldig. Hij vroeg steeds 'What's happening now? What are they doing now? What are they going to do now?' Heel grappig. Anderhalf uur later heb ik mijn wandeltocht weer voortgezet, kon hem 'helaas' niet afmaken, maar dit had ik niet willen missen! Al een heel stuk vrolijker ging ik 's avonds lekker slapen (in de nog steeds ijskoude kamer, dat wel.)

Ja en aangezien het hier echt koud is, had ik dus nieuwe kleren nodig! Nou vind ik kleren kopen natuurlijk vreselijk om te doen (haha) en heb dus een heerlijke zondag gehad! Ben zo ook een beetje meer gewend geraakt aan deze 'westerse' wereld. En heb ontdekt dat mensen hier best aardig zijn; ze spreken je niet meteen aan op straat, en ze lachen niet naar iedereen, maar het hostel- en winkelpersoneel is heel vriendelijk en behulpzaam. (een paar uitzonderingen daar gelaten). 's Avonds maar eens een plan gemaakt voor mijn dagen in Sydney, ik had gehoopt in de 'woonkamer' wat mensen tegen te komen, maar helaas is het meer een hotel dan een hostel, en moet je eigenlijk op de stoep gaan zitten wachten om mensen tegen te komen. Dat is wel jammer, maar ach alleen vermaak ik me ook prima!

Maandag 29 juni dus maar eens op pad. Hard nadenken nu want het lijkt al weer een eeuwigheid geleden. Eerst een beetje door Chinatown gelopen, niet heel bijzonder (ja, heel veel Chinezen en Chinese restaurantjes.) dus vrij snel door naar Darling Harbour. Echt heerlijk daar, mooi uitzicht over het water, rust (haha ik klink nu misschien als een 'oude dame' maar van al die drukte in deze nog steeds wel gekke stad krijg ik echt de zenuwen!) Over Pyrmont Bridge naar de overkant, naar The Rocks, het deel van Sydney waar de eerste Europeanen zijn komen wonen. Naar het (gratis) Rocks Discovery Museum geweest, over de oorspronkelijke bewoners en de aankomst van de Engelsen; heel leuk! Cadmans Cottage (Sydney's oudste huis) & Garrison Church (oudste kerk van Australie). En daarna de trap naar de Sydney Harbour Bridge opgegaan voor een wandeling over deze beroemde brug (natuurlijk een must). Geweldig uitzicht. Ik wilde terug met een ferry, ik had gedacht dat dat wel kon, maar die kon ik niet vinden, dus ben ik ook maar teruggelopen. Nog even bootjes & mensen gekeken op Circular Quay, en natuurlijk ook Opera House (alleen van de buitenkant). Na nog een tochtje over George Street, vol met mensen en nog meer mensen die allemaal uit hun werk komen (en dan witte gympen onder hun zwarte pak aandoen om te kunnen rennen om de bus te halen). terug in m'n hostel hing er een briefje naast de lift, of ik me even bij de receptie wilde melden. Eh... oke.. Ik moest van kamer wisselen, geen idee waarom, maar er was blijkbaar een probleem. Daar gekomen kwam ik de mevrouw-in-de-overgang tegen. Zij vertelde mij dat zij een spinnenbeet op haar arm had (iel iel iel!!) en dat dat waarschijnlijk 's nachts in de kamer was gebeurd. Daarom moesten we dus uit de kamer. Aha. Fijn. Met mijn ogen zoekend naar een eventueel eng beest snel m'n tas ingepakt en naar de nieuwe kamer gegaan, waar ik ook het Aziatische meisje weer zag (ze bleek uit Korea te komen), waarmee ik toen een hele tijd gezellig gepraat heb. De oudere dame sliep ergens anders dus hebben we samen een gezellige avond gehad zonder dat we onder 4 dekens hoefden te bibberen!

Dinsdag weer ingepakt, want er was helaas geen plaats meer in dit hostel, dus moest ik op zoek naar een nieuwe! gelukkig hostels zat in Sydney, dus binnen een half uur had ik een bed in 'Wake-up!'. Toen ik de kamer binnenkwam leek het alsof er een bom ontploft was (mensen die er al een tijdje zitten herken je aan hun spullen die als een spoor door de kamer liggen) dus heb snel m'n tas op mn bed gelegd en ben weer naar buiten gegaan. Had weer een mooi plan gemaakt dat wederom in de war geschopt werd toen ik door Hyde Park liep, op weg naar het Australian Museum, en zag dat ze bezig waren met het opnemen van een film. Hee maar dat is interessant, dus ben ik net naast de film-mensen op een bankje gaan zitten en heb gekeken hoe dezelfde figuranten in verschillende scenes 5 keer heen en weer liepen. En hoe een regelmevrouw steeds in paniek raakte als er weer een groep schoolkinderen langs kwam, die dwars door beeld liepen (het liefst ook nog zwaaiend). Toen ze gingen opruimen ben ik dus naar het Australian Museum gegaan. Heel groot en interessant, heel veel opgezette dieren (de enge spinnen afdeling ben ik heel snel doorgelopen) en een groot deel over de oorspronkelijke bewoners, echt leuk! Daarna was er voor de rest van het plan natuurlijk geen tijd meer, maarja plannen maak ik toch om me er vervolgens niet aan te houden heb ik ontdekt. (weer) Gegeten op een foodcourt, een geweldige uitvinding, tafeltjes in het midden en allerlei soorten (goedkoop) eten eromheen, je haalt op verschillende plaatsen iets wat je wil en je eet het in het midden op. Voor mensen die geen keuzes kunnen maken ideaal. (maar ook keuzes maken heb ik al aardig geleerd hoor!) 's Avonds op aanraden van mijn hyperactieve kamergenoot Graig naar de Sidebar (ja inderdaad, de bar naast het hostel) gegaan, waar een heel goed bandje zou spelen, en hij had gelijk; echt heerlijke muziek! En heerlijk geslapen.

Juli alweer! Woensdag 1 juli. Eerst naar de Royal Botanic Gardens. Een grote tuin, was wel te verwachten. Van allerlei speciale plantjes met een heel verhaal tot grote grasvlakten waar ze bezig waren met een voetbaltoernooi. Het bord bij de ingang is geweldig: "Please walk on the grass. We also invite you to smell the roses, hugg the trees, talk to the birds and picnic on the lawns." Na een tijdje rondlopen op weg gegaan naar de haven, waar ik de ferry naar Manly heb genomen, een wijk aan de andere kant van de haven. Een tijdje gekeken naar de zee en de surfers, het natuurgebied eromheen, maar het beste was de tocht terug. Om 5 uur begint de zonsondergang, en ik zat dus van kwart over 5 tot kwart voor 6 op de ferry, geweldig! Zonsondergang, de lichtjes van Manly achter me, het verlichte centrum met lichtjes op de Harbour Bridge en Opera House voor me; prachtig! Ijskoud, dat wel.. Maar echt geweldig!

De volgende ochtend uitgecheckt en naar het treinstation gegaan; op naar de Blue Mountains. Helaas net de trein gemist, maar een uur later zat ik in de trein naar Katoomba! Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer mensen met dunne jassen uitstapten, en mensen met dikke jassen en mutsen instapten. Ik begon me toch wel een beetje zorgen te maken, want ik was niet alleen die dag 'met-zonder jas', maar ik had (en heb) helemaal geen jas. Toen we er bijna waren begon iedereen zich goed in te pakken, en een vrouw zei nog tegen me; "Het is heel koud als we zo buiten komen!". Snel nog maar m'n trui en sjaal uit m'n tas gevist, maar de vrouw had gelijk; heelheelheel erg koud. Bibberend liep ik heel snel naar het hostel (er is eigenlijk maar 1 hostel dus dat is makkelijk). Gelukkig wel een bed vrij. Tot mijn schrik zag ik op het weersvoorspelling-bord temperaturen staan van -2 tot 8. En ja, dat is koud. Die middag een beetje rondgekeken, maar omdat het om 5 uur donker wordt, de echte bergen nog wel een paar km lopen waren en in m'n eentje in de donkere bergen misschien toch niet zo'n goed idee was, heb ik een rustige middag gehad. Nog een poging gedaan om een jas te vinden, maar helaas. Toen ik 's avonds om half 10 in m'n kamer kwam was ik verbaasd dat de meesten al sliepen. Dat was in Sydney toch echt wel anders..

Vrijdagochtend 2 juli, alle warme kleren die ik heb over elkaar aangedaan, sjaal strak om m'n nek en na de warmte van een heerlijke warme koffie de kou in gegaan. Ik had een ticket voor de 'Blue Mountain explorer bus' gekocht, een bus die langs 30 punten in de buurt rijdt, zowel in het dorp als in de bergen, en waar je in en uit kunt stappen wanneer je wilt. Ben dus ergens in de bergen uitgestapt om een wandeltocht te doen. Echt geweldig. Zo mooi. De wandeltochten liepen zo'n beetje van mooi uitzichtpunt naar een nog veel mooier uitzichtpunt. Bij 'Scenic World' de railway de berg af de valley in genomen. Bizar. Een treintje dat in een hoek van 51 graden naar beneden gaat. Een rondje door het bos beneden, en toen met de kabelbaan omhoog; dat was een stuk normaler. Toen met de Skyway over de valley, op een paar honderd meter hoogte met een deels glazen vloer. Weer een geweldig uitzicht natuurlijk. Daarna nog een paar ritjes met de explorer bus naar nieuwe plaatsen om meer wandelingen te doen. Ik was natuurlijk alleen, en het was echt heel bijzonder om zo de weg af te lopen en dan een uur te lopen zonder iemand tegen te komen, alleen met een fantastisch uitzicht, een gigantische ruimte. Wauw. Af en toe heel erg koud, vooral de wind, maar het was geweldig. Toen ik om kwart voor 6 terugkwam in mijn hostel, snapte ik heel goed waarom iedereen om 9 uur naar bed gaat; je bent gesloopt na een dag in de Blue Mountains. Maar het is het absoluut waard.

De volgende ochtend mijn tas in een locker gestopt, uitgecheckt en op weg gegaan naar 'High 'n Wild'. Voor een ochtend abseilen! 20 minuutjes met een busje naar een goede plek, samen met mijn instructeurs Keiran en Rachel. En ik was de enige 'klant' dus kreeg lekker alle aandacht en kon er net zo lang over doen als ik wilde, en net zo vaak naar beneden als ik wilde. We begonnen bij 5m, 3 keer naar beneden om even te oefenen. Toen naar 15 m, ook weer 3 keer gedaan. En toen naar 28m. Toen ik op het randje van de 28m stond dacht ik wel even 'hm. als dit touw breekt he..." Maar het ging allemaal goed en het was echt geweldig! Fantastische omgeving natuurlijk, geweldig uitzicht. Het was wel een klein beetje koud.. maar de spanning was groot genoeg om me warm te houden. Maar echt eng was het eigenlijk niet, vooral heel heel heel erg leuk! Weer terug in het dorp genoten van een heerlijke lunch en toen weer de trein terug naar Sydney genomen. Het eerste hostel waar ik kwam was helaas vol, maar in 'Wake-up' was gelukkig weer plaats. Toen heb ik ook geleerd waarom het hostel Wake-Up heet. Ik kreeg een kaartje voor de kamer, ik ga erheen (om een uur of 5) en ik heb de deur nog amper open of de geur komt me al tegemoed. Toen ik de deur nog iets verder open deed zag ik ook de gigantische bende. Jawel ik deelde deze 10 persoonskamer met 8 jongens en 1 meisje. En zo rook het ook. 3 lagen nog in bed, en iemand wees mij een bed dat nog niet beslapen was (want dat was moeilijk te zien). Heb een paar lege wiskeyflessen en een hoopje kleren aan de kant geschoven (serieus), zodat ik mijn tas neer kon zetten en ben toen snel de kamer weer uit gegaan. Maarja, 's avonds moest ik toch weer terug. Voorzichtig de deur open gedaan, de geur was hetzelfde, maar er was alleen nog maar een rustige jongen, met 1 been en 2 krukken, die moeite leek te hebben met de troep (kan ik me in zijn geval wel voorstellen). Toen ik na een douche terugkwam had de rustige jongen plaats gemaakt voor 4 helehele drukke, die duidelijk grootse plannen hadden voor die avond. Nadat ik was overvallen met vragen 'waar kom je vandaag, wil je ook bier?' en zij besloten hadden dat ze maar eens moesten gaan had ik wel rust. Even. Ja dat was een onrustige nacht. Heb me ook kapot gelachen hoor, toen 1 van de jongens om half 3 binnen kwam terwijl een paar anderen al lagen te slapen, hij schreeuwend en scheldend zijn avond 'verteld' heeft, heb geloof ik nog nooit zovaak 'fucking' in een uur gehoord. Ja het was een een vermoeiende en bijzondere nacht. Jammer voor hun dat ik de volgende ochtend om 8 uur m'n tas moest inpakken (en dat door alle bergen kleren en lege flessen niet echt zachtjes lukte).

Op zondag 4 juli nam ik om 9 uur de bus, naar Canberra. (de hoofdstad. Voor mensen die denken dat Sydney de hoofdstad is; dat zou het inderdaad wel moeten zijn, maar is niet het geval) Nou is daar eigenlijk maar een hostel, dus dat is makkelijk. Niet zoveel gedaan eigenlijk, beeetje rondgekeken in de buurt, waar niet zoveel te beleven is. Er is een shoppingcentrum, waar het heel druk is, volgens mij zijn alle inwoners van de stad daar. (want er is verder echt nergens iets te doen). Wel Sarah uit Frankrijk ontmoet, en eigenlijk de hele avond met haar zitten praten, erg gezellig, totdat ik toch wel erg moe was (want had de nacht ervoor dus niet zoveel geslapen..).

Maandag wakker gemaakt door wederom inpakkende Chinezen, maar inpakken moest ik ook, dus het kwam wel goed uit. Uitgechekt en op weg gegaan naar het 'National Museum of Australia'. Nou is Canberra echt als stad 'neergezet' en is alles van tevoren gepland, dus ik snap niet hoe ze de wegen zo onhandig hebben aangelegd, of miscchien is het handig voor auto's, maar lopend het museum vinden was een heel gedoe. Wel een heel groot en goed museum (en gratis en daar hou ik van) en heb er dus een paar uur doorgebracht. En daarna op weg naar het parlementsgebouw. Op zich niet ver, maar helaas zit er wel een meer tussen, waar ik een heel stuk omheen moest lopen. En ik kon het natuurlijk niet vinden. Nouja, het gebouw zelf wel, dat kon ik uit de verte al zien (het staat op een heuvel) maar de weg ernaartoe.. De wegen lopen over elkaar, onder elkaar, en zo breed en druk dat oversteken niet kon.. uiteindelijk maar gewoon over het gras de heuvel opgelopen; misschien niet de bedoeling maar ik ben er wel gekomen! Er waren geen zittingen, dus kon ik overal kijken. heb hier en daar nog een stukje rondleiding voor een groep schoolkinderen gevolgd, met vragen als 'Waar zijn die knopjes voor? Waarom staat die stoel daar? hoe moeten ze betalen voor hun internet? Ooh krijgen zij gratis internet?!!' En daar hou ik wel van, dat soort nutteloze informatie, dus was leuk! Daarna weer teruggelopen naar het hostel, wat een uur duurde, en toen was mijn dag dus wel een beetje om! 's Avonds toevallig Sarah weer tegengekomen en weer lekker samen gegeten, tot het tijd was om naar het busstation te lopen. Om half 9 vertrok de nachtbus naar Melbourne, en heb eigenlijk best goed geslapen!

Dinsdagochtend 6 juli om kwart over 6 aangekomen. Eerst maar even rondgehangen op het station, want het hostel waar ik heen wilde was nog niet open was mijn schatting. Om 7 uur ben ik er heen gelopen, en was hij nog niet open. Dus weer teruggelopen en nog meer rondgehangen. Om half 9 was het hostel open, en kon ik mij spullen kwijt. Nog wel even wachten tot ik in mijn kamer kon. Naar het reisbureau om een vlucht naar Cairns te boeken. (ik vlieg zaterdagochtend!). Na een douche en een gesprekje met mijn vier Zweedse kamergenoten ben ik naar Federation Square gegaan, en omdat ik het koud had (het is hier echt winter..) ben ik naar het (gratis) 'Ian Potter centre: National Gallery of Victoria Australia' gegaan. Veel aboriginal kunst, erg leuk. Daarna ben ik de City Circle (gratis tram) ingestapt en heb ik een uur de stad rondgereden. 's Avonds voor de 3e avond op rij pasta gegeten (tsja, makkelijk he) met een Franse jongen en daarna drie meisjes uit Duitsland ontmoet, die mij uitgebreid tips hebben gegeven over de kust tussen Cairns en Sydney, erg handig!

7 juli, gisteren, jaja ben er bijna! Uitgeslapen, en toen een beetje door het centrum geslenterd. Was eigenlijk een beetje moe en had niet zoveel zin om allerlei dingen te bezoeken dus ben aan de waterkant in de Alexandra Gardens gaan zitten lezen. Daarna nog een tochtje door de Royal Botanic Gardens gemaakt, waar ik toevallig de Duitse meisjes tegenkwam. 's Avonds natuurlijk weer pasta gegeten. Het hostel is een beetje gek. Klein, waardoor het heel gezellig is, iedereen heeft wel zin in een praatje, maar de receptie-mensen zijn nogal bot en de bedden staan op instorten, de receptie gaat laat open, vroeg dicht, je moet een sleutel als borg inleveren als je een pan wilt gebruiken en zo zijn er nog wat dingen..

Dus vanmorgen heb ik uitgecheckt en ben op aanraden van de Duitse meisjes naar 'The nunnery' gegaan, een beetje buiten het centrum, maar erg gezellig en hele aardige mensen! Daarna naar de 'national gallery of Victoria' gegaan. (nee, niet dezelfde als waar ik dinsdag geweest ben..) Kunstmuseum, met heel veel Nederlandse schilderijen (2 Rembrandts, waar ze erg trots op zijn). Weer erg leuk (en gratis :) ) En omdat het zo goed beviel in het park ben ik daar nog maar een tijdje gaan zitten!

Nou zijn jullie weer helemaal op de hoogte! Ik heb nog 1 dag in Melbourne, nog 1 dag in de kou, en dan vlieg ik zaterdag dus naar Cairns, waar het weer een stuk aangenamer is.

Australie is toch ook wel een heel leuk land. De mensen zijn geen Thai, maar zijn op een andere manier ook wel heel aardig. Geen eeuwige lach, geen sawadeekaa, maar 'Hi there, how are you?' en 'No worries' zijn ook leuk! Verder hebben ze hier wel 7-eleven, en ze rijden links, en ik kan de mensen niet verstaan (wat een accent hier...) waardoor ik nog een beetje Thailand heb. Je kunt hier trouwens oversteken zonder dat je hoeft te rennen (ze hebben hier stoplichten!) is ook wel erg handig! En ik snap de borden die overal alles duidelijk aangeven.

Ja ik heb het hier heel erg naar m'n zin, en de tijd vliegt. Ik ben hier al bijna 2 weken realiseer ik me nu.. Ik kom al 'bijna' weer terug.. maar eerst ga ik nog even heel erg genieten van dit land en van de vrijheid om alles te doen wat ik wil, wat dat is geweldig!

xx Pipi