'Helemaal alleen' in Chiang Mai

Sawadeekaa!

behoorlijk uitgeput, maar ook dolgelukkig zit ik hier in een internetcafe, 20 m van mn hostel in Chiang Mai! Een nieuwe stad, en een hele nieuwe ervaring, want na 7 weken leven in een groep ben ik nu heeeeelemaal eenzaam en alleen in het grote enge en gevaarlijke Chiang Mai...
Nee hoor, alles behalve dat! Niet eng, niet gevaarlijk, niet groot (nouja, zo voelt het) niet alleen en helemaal niet eenzaam!

Zaterdag om 5 uur dus, vertrok ik met een taxi-achtige naar het treinstation van Lopburi. Om kwart voor 6 zat ik met een kaartje voor een benedenbed en mn twee tassen te wachten; de trein gaat om kwart over 8.. Nouja, beter te vroeg dan te laat he! Gelukkig heb ik me geen moment verveeld, want op het laaste moment heb ik nog een prachtig boek meegenomen uit TwinHouse, en ik heb dus aan een stuk door gelezen! De trein had 20 minuten vertraging, maarja dat maakte dus niets uit. Voordat hij kwam, kwamen er al mensen naar me toe om m'n kaartje te bekijken en ze vertelden me waar ik moest staan! Ook werd ik de trein ingeholpen, en er werd door een hele aardige mevrouw een bed voor me klaargemaakt. Het was gewoon een grote coupe, met aan beide kanten van het gangpad stoelen die voor je het doorhebt omgetoverd worden tot bedden! Nadat ik m'n boek uitgelezen had (om 1 uur) bed ik lekker gaan slapen. (zo goed als dat gaat in een trein dan he) maar ik had een raam, een bedlampje en een gordijntje voor m'n bed, dus ik heb er eigenlijk wel van genoten, m'n eigen hokje!
De volgende ochtend rond half 6 werd ik wakker van alle herrie om me heen. Ik dacht: ik negeer het gewoon, maar toen ging het gordijntje opzij en zei een vrouw vrolijk: "Hello!!". Ook dat besloot ik te negeren. Helaas kwam er toen iemand anders met de mededeling dat ik m'n bed uitmoest. Sjongejonge, kan ik niet blijven liggen? Maar toen ik zag dat alle andere bedden al opgeruimd waren (vandaar de herrie) ben ik toch maar m'n bedje uitgekomen. Nog een tijdje kunnen genieten van de prachtige bossen die ik door m'n raampje zag, en een uur later dan gepland kwam ik om half 9 aan in Chiang Mai! Eerst kijken of er toevallig iemand van het hostel stond (ze hadden me gemaild dat er misschien iemand zou zijn); ja, er stond iemand vrolijk te zwaaien met een bordje 'Julie's Guesthouse'. Hij bracht me inderdaad met een truc naar het guesthouse. Ik moest nog ongeveer 3 uur wachten op m'n kamer, en heb dus maar genoten van een ontbijtje. Net toen ik begon te denken 'Oja, en toen was ik weer alleen.. Hm..' dook er naast mij een Frans meisje op; Catherine. Gezellig gepraat (ze is een van de uitzonderingen in Frankrijk; ze spreekt Engels) en we besloten om samen naar Sunday Walking Street te gaan. Na een snelle douche (al moest ik eerst op 3 mensen wachten. Ik slaap namelijk in de goedkoopste kamer; deel een kamer met stapelbed met een ander meisje (ze heet Pip!!!) en de 3 badkamers deel ik met 25 mensen. Maarja, wel voor EUR 1,40) zijn we dus samen op pad gegaan! Gezocht en gezocht, maar we konden de markt maar niet vinden. Toen ik besloot toch maar even in m'n Lonely Planet te kijken, zag ik dat het pas om 4 uur begon. Eerst dus nog maar een beetje rondgekeken, tempel, en daarna heerlijk rondgeshopt over deze markt! Echt geweldig leuke dingen, hele leuke sfeer en muziek! Toen we op een terrasje wat gingen drinken begon het helaas te regenen, maar van het personeel kregen we de enige droge plekken op het terras en daar waren we zeker blij mee! De rest van de avond nog lekker rondgelopen, gegeten, en daarna lekker gaan slapen!

Maandag 1 juni. Eerst natuurlijk uitgeslapen en vooral heel rustig aangedaan, want ja, ik heb wel vakantie he! Een plan gemaakt en op pad! Eerst geprobeerd te lopen naar het 'White elephant monument' Geprobeerd ja, want ik ben natuurlijk de verkeerde straat ingelopen, en kwam uit bij 'Wat Chiang Man' ('Wat' betekent tempel). Maar dat stond ook op het lijstje van die dag, dus t was helemaal niet erg. Mooie tempel, de oudste van de stad. Daarna op zoek naar 'Devi Mandir Chiang Mai', een hindoetempel. Zag er mooi uit. Helaas wel gesloten. Het Chiang Mai Stadium vond ik ook wel interessant klinken, dus dat was mijn volgende halte; toevallig aan de overkant van de straat. Nou duurt een straat oversteken hier vaak langer dan een km lopen, want zeebrapaden zijn hier zeldzaam, en als ze er zijn hebben ze geen functie. Nou rijden ze hier ook nog aan de verkeerde kant van de weg, en allemaal door elkaar, maar ik heb het overleefd! Het stadion was meer een groot grasveld, dus dat had ik snel gezien. Dan maar naar het White Elephant monument! Ik stelde het me voor als een reusachtige witte olifant, maar het was een torentje van bakstenen. En niet eens wit. Paar tegenvallers op een rij dus. Maar m'n dag was nog niet om, dus ik zoek een Sawngthaew.

Dat is een rode truc met bankjes en een dak, die hier overal rondrijden. Als ze je zien lopen, komen ze naast je rijden om te vragen of je een lift nodig hebt, en als ze dat niet doen dan zwaai je dat je meewilt, en dan komen ze naar je toe! Je zegt waar je heen wilt, stapt in en ze zetten je af bij de deur! (en je betaalt 20 Baht). Echt een prachtige uitvinding. Net als de tuktuk trouwens, al heb je daarin af en toe het gevoel dat je er niet levend uitkomt.

Maar goed, ik vond er dus een, en zei dat ik naar 'Matsayit Chiang Mai' wilde, een moskee. Hij wist niet wat ik bedoelde, maar liet me toch instappen. Onderweg vroeg hij het me nog eens, en ik heb toen maar 'Wat Upakhut' gezegd, een tempel ernaast. Die kende hij wel. Onderweg begon het heel hard te regenen, en in de stomende regen werd ik afgezet bij de tempel. Eerst dus maar even schuilen, en een mooie tempel bekijken! Daarna naar de moskee. Volgens mij niet heel erg voor toeristen bedoeld, de mensen keken me erg vreemd aan, en toen ben ik dus maar weer weggegaan. Op zoek naar 'Talat Warorot', de oudste markt van de stad. Al vrij snel kwam ik terecht in een winkeltje met leuke spulletjes en heel erg veel sierraden. En daar hou ik wel van! De jongen die ze zat te maken vroeg of ik iets speciaals zocht, en kwam met nog 3 grote bakken vol met oorbellen aan. Ik kreeg er een stoel bij, en hij heeft me van alles uitgelegd over de manier waarop ze gemaakt worden, symbolen, Thaise letters en gedachten, Boeddhisme, Hindoeisme en leuke dingen in Chiang Mai om te zien. Heel erg leuk en interessant om echt van hem zelf te horen hoe allerlei gedachten binnen het Boeddhisme in elkaar zitten. Het was dan ook 2 en een half uur later toen ik de winkel weer verliet. Helemaal niet gepland natuurlijk, maar echt heel erg leuk! Na nog een kort rondje over de markt weer terug naar het hostel. Daar gegeten met Catherine en een Ierse jongen.

Dinsdag. Weer een mooi plan gemaakt natuurlijk. Een Sawngthaew laten stoppen en gevraagd me naar 'Wat U Mong' te brengen, tempel in het bos, een beetje buiten de stad. Na niet al te lang stond hij al stil bij een tempel, 'Wat Chiang Man', die waar ik de dag ervoor ook al was geweest. Blijkbaar klinkt 'Wat U Mong' zoals ik het zeg als 'Wat Chiang Man'.. Uitgelegd waar ik wel heen wilde, en hij heeft me uiteindelijk keurig afgezet bij de goede tempel. Een tempel betekent vaak niet alleen het gebouw, maar ook de grond eromheen. Heerlijk rondgelopen, schilderingen van monniken van vroeger bekeken en de grot in, waar nog meer mooie Boeddha beelden staan.
Daarna wilde ik naar 'Doi Suthep', een tempel op een berg, 16 km buiten de stad. In mijn mooie Lonely Planet had ik gelezen dat er Sawngthaews daarheen vertrokken vanaf de universiteit, voor 50 B. Dus nam ik vanaf de bostempel een Sawngthaew naar de uiversiteit. Deze man zette me af in het midden van het uiversiteitsterreis, dat een paar km2 groot is. Toen ik een uitgang gevonden had, bleek het de verkeerde. Ik heb een uur gezocht naar een Sawngthaew die mij naar Doi Suthep kon brengen. De paar die het wilden vroegen alleen 400B, in plaats van 50. Nee dankje. Toen ik ontdekte dat ik aan de verkeerde kant van de universiteit stond, had ik al niet veel zin meer, en heb ik dus maar een Sawngthaew genomen naar 'Wat Phra Singh', de meest bezocht tempel. Daar gekomen bleek het de tempel te zijn waar ik zondag ook al was geweest, maar ach, ik ben er nu toch, laat ik maar even naar binnen gaan! Eerst werd ik aangesproken door een Thaise man, die eerst heel geinteresseerd vroeg waar ik vandaan kwam etc., maar me daarna toch echt wilde vertellen waar ik mooie kleren van goede kwaliteit kon laten maken. Ik heb hem mijn kaart laten ondertekenen en ben toen zo snel mogelijk naar binnen gegaan. Nog geen minuut was ik binnen, toen kwam er een jonge monnik (veel jongens worden monnik voor een paar maanden, of een paar jaar) naar me toe. Ohjee, ik doe vast iets heel erg fout, want monniken mogen normaal niet met vrouwen praten. Maar ik ben toch correct gekleed.. schoenen uit.. M'n voeten wijzen niet naar een Boeddhabeeld, m'n rug niet naar Boeddha... wat doe ik fout??!?
Maar hij komt heel vriendelijk naar me toe, vraagt waar ik vandaan kom (oh Amsterdam! Heineken!) en of hij even met me mag praten, want hij wil graag z'n Engels oefenen. 'Eh ja tuurlijk, maar ik mag toch niet met jou praten?' 'Oh jawel hoor, op het terrein van de tempel wel!'. Aha! Dan vraagt hij wat ik ga doen (niks) en of ik haast heb (nee) en of ik even met z'n vrienden wil komen praten, dan kunnen zij ook Engels oefenen, dat vinden ze leuk. Daar zat ik dan, buiten aan een tafeltje met 4 monniken,later 5, te praten over alles. Ik heb onder andere geleerd dat je niet alles moet geloven wat mensen in boeken schrijven, wat gidsen zeggen, en dat de regels van monniken (227 in totaal) meer richtlijnen zijn; je hoeft je er dus niet aan te houden. (al weet ik uit ervaring dat sommige monniken daar echt anders over denken..). Dat monniken heus een mobiel mogen hebben, en dat het Nirvana absoluut niet het beste is wat je kan overkomen, want 'daar is helemaal niks! Geen pijn, maar ook geen geluk! Geen mensen, niemand om mee te praten, geen lelijke dingen, geen mooie, het is daar hartstikke saai!' 1 Monnik vertelde me dat hij niet zovaak mediteert, omdat hij bang is dat hij anders in het Nirvana komt. Zij hebben onder andere geleerd dat als je in de zee zwemt, je niet de hele tijd kunt drinken (nee, zeewater is heel zout en niet gezond en niet schoon..). Ze hebben namelijk nog nooit zee gezien. Of ik niet een flesje zeewater naar ze op kan sturen, zodat ze kunnen proeven. We hebben het echt gehad over van alles, en we hebben ontzettend gelachen! 3 uur later (!!) moeten ze toch maar eens gaan. Echt een merkwaardige middag, en als ik eraan denk moet ik nog steeds lachen. Geweldig!
's Avonds in het hostel Cherryl ontmoet, mijn kamergenote voor 1 nacht, en toen met Catherine naar de Night Bazar (weer een grote markt). Echt heerlijk om daar rond te lopen, moeilijk om niets te kopen (en dat is dus ook niet gelukt), zoveel mooie spullen, gezellige lampjes, vriendelijke mensen, heel veel afdingen en weer een geweldige sfeer! Gegeten in een restaurantje dat 3 maanden geleden is geopend, het eten was heerlijk en de twee vrouwen waren (nog) heel enthousiast en aardig! Daar hebben we een hele tijd gezellig gezeten, en toen toch maar weer onze weg terug naar het hostel gezocht.

Vanmorgen wilde ik dus wel naar Doi Suthep, tempel op de berg. Ik vond vlakbij het hostel een Sawngthaew (die ik voortaan rode truc zal noemen omdat ik het spellen van dat woord een beetje zat begin te worden) gevonden waar 'Doi Suthep' op stond. Zou dit dan de goede zijn? Nee hoor, hij vraagt me weer veel te veel, maar als de 2 meisjes die naast me staan zeggen dat ze er ook heen willen, kunnen we samen voor de goede prijs. Michelle en Dominique, een Canadese tweeling met, jawel, een Nederlandse vader! Ze spreken geen Nederlands, maar kunnen (helaas) wel meteen aan mijn accent horen dat ik Nederlands ben. De weg was niet zozeer lang, maar wel met veel bochten bergopwaards, dus we stapten enigszis misselijk uit, e toen moesten we ook nog een trap met 306 treden op, maar het was het zeker waard! Prachtige tempel, verschillende gebouwen en een heel mooi uitzicht! Echt genoten. Als we uitgekeken zijn brengt de rode-truc-chauffeur ons weer terug naar de stad. Nadat ik een man van me af gepraat had die me mee wilde nemen naar een 'hele goede kleermaker met goede kwaliteit', een bezoek aan 'Wat Chedi Luang', een hele grote tempel, die me door zowel Lonely Planet, als de sierraden jongen van maandag als de monniken van gisteren was aangeraden. Niet voor niets, want hij is echt heel erg mooi! Toen ik daarna liep na te denken 'wat zal ik eens gaan doen', kwam ik een tuktukchauffeur tegen die een opmerking maakte over de voet op mijn t-shirt (jaja Kyra, weer jouw t-shirt). We raakten aan de praat, hij sprak een paar woorden Nederlands, en toen ik zei dat ik nog niet wist waar ik heen ging, bood hij aan me naar een paar plaatsen buiten de stad te brengen waar ik kon zien hoe 'handgemaakte spullen' gemaakt worden door mensen in de dorpen. Hij heeft me heel veel leuke dingen laten zien; parasols, bakken, borden, doosjes, zijde, katoen, kasjmir, zilver; en overal kreeg ik een leuke rondleiding van de mensen daar! Natuurlijk voelde ik me achteraf verplicht om wat te kopen, maar ik heb het bescheiden gehouden hoor. Om half 7 heeft hij me netjes voor m'n hostel afgezet! Na een rustige maaltijd in m'n hostel zit ik nu dus in het internetcafe.

Ik vind zelf dat ik echt geweldige dingen heb meegemaakt, jammer dat die dingen niet te plannen zijn. Maar misschien ook wel beter, want zo blijft elke dag een verrassing! Ik kan alleen maar hopen dat de komende dagen net zo zullen zijn!

Ik was van plan morgenochtend te vertrekken, maar aangezien ik het hier heel erg naar m'n zin heb blijf ik nog maar even!

Ik reis misschien alleen, maar in 4 dagen 4 backpackers, een sierradenmaker, 5 monniken en een tuktukchauffeur, klinkt niet echt eenzaam of alleen toch? En dan zijn er nog de vele rode-truc en tuktuk chauffeurs, hostelmedewerkers, verkopers en andere backpackers. Bovendien lacht 90% van de bevolking naar me als ik langsloop, dus ik heb echt alleen maar reden om dolgelukkig te zijn dat ik hier nu ben!

Nou, jullie vinden het nu vast al wel te lang, en ik kan m'n ogen bijna niet meer openhouden (heel leuk, maar ook best vermoeiend die dagen hier) dus ik ga naar mijn bedje toe!

xx Pipi