Het einde van een mooie tijd
Door: Pipi
Blijf op de hoogte en volg Pipi
30 Mei 2009 | Thailand, Singburi
Lieve mensen thuis,
vandaag schrijf ik alweer mijn laatste bericht vanuit Singburi. Over een uur word ik namelijk door een taxi naar Lopburi treinstation gebracht, waarna ik na een treinreis van 11 uur in Chiang Mai aankom!
Vorig weekend natuurlijk weer vrije tijd. Zaterdag in TwinHouse gebleven met Sanne; zij is die middag weggegaan. (Vrijdagochtend is ook Judith vertrokken.) Zondag heb ik de middag natuurlijk doorgebracht in het zwembad, en 's avonds gezellig film gekeken.
Terwijl ik maandag de laatste schilderingen afmaakte waren er veel lieve kindjes die eigenlijk wel heel graag aandacht wilden, dus heb ik ze die gegeven. Sommige kinderen die wilden spelen, sommige die tikkertje wilden doen, en een paar die gewoon op schoot wilden zitten, opgetild wilden worden en in het Thais tegen me praatten, ondanks het feit dat ik natuurlijk niks terug zei.
Dinsdag hebben Anne en ik het papier weer tevoorschijn gehaald, en hebben we vooral veel kroontjes en maskertjes gemaakt. De kinderen vonden het echt heel leuk, ze waren heel druk bezig en we konden om half 4 maar met moeite weg gaan, omdat er nog veel kinderen waren die iets geplakt, geknipt of gevouwen wilden. 's Avonds dus maar wat meer papier, scharen en lijm gekocht! 's Avonds hebben we wat nieuwe dingen bedacht en hadden we zelf wel erg veel plezier met het knutselen:) We hebben uit papier lijfjes geknipt, die de kinderen mochten inkleuren en waaraan we met muizentrappetjes armpjes en beentjes hebben gemaakt. Ze waren allemaal druk bezig en ook al heb ik ook veel poppetjes met benen uit hun nek of boven op hun hoofd gezien (blijkbaar was het niet voor iedereen duidelijk dat het benen en armen waren...), het was een hele leuke ochtend! 's Middags weer lekker naar het zwembad geweest!
Donderdag en vrijdag natuurlijk weer geknutseld. Mandjes, hoedjes, bootjes, vogels, bloemen, maskers en noem maar op; alles heb ik gevouwen, terwijl de kinderen ongeduldig om me heen stonden. Ze denken volgens mij dat ik minstens 20 armen heb en zeker 5 bakjes tegelijk kan maken. Dat hoe dichterbij ze staan (en het liefst tegen mn benen aanduwend), hoe sneller het gaat. Hoevaak ik niet ' Hey you!' gehoord heb, terwijl er een kindje met een papier in m'n gezicht zwaaide, uitbeeldend wat het moest worden, wil ik denk ik niet eens weten! Bovendien waren er een paar trouwe knuffelaars die, als er even plek was, met hun armpjes om m'n nek op schoot kwamen zitten, of probeerden me weg te trekken, omdat die andere kinderen toch wel lastig zijn met hun geknutsel... Doodmoe liep ik dus naar de lunch, maar ook heel blij, want iets leukers dan dit kon ik eigenlijk niet bedenken! Het schilderen was leuk, maar als ik denk aan de lach op de gezichtjes als je 's morgens met de bus aankomt, als je een bloemetje gemaakt hebt, als ze alleen even de schaar mogen gebruiken of als je ze optilt en knuffelt, dan realiseer ik me dat deze laatste dagen zonder twijfel de beste tot nu toe zijn geweest. Weggaan aan het einde van de dag was dus jammer, zeker gisteren, toen we voor de laatste keer wegreden bij het weeshuis.
Gelukkig ga ik nog een hele mooie tijd tegemoed! Afscheid nemen is nooit leuk, maar nieuwe plaatsen en nieuwe mensen komen daarvoor terug. Ik heb 7 hele leuke weken gehad hier bij Greenway, maar ben nu ook klaar om mijn eigen plan te trekken. Opstaan wanneer ik wil, doen wat ik wil, op niemand wachten en niemand die op me hoeft te wachten!
Mijn tas is gepakt, en ik ga nu genieten van mijn laatste uurtje Twinhouse, Singburi!
xx Pipi
vandaag schrijf ik alweer mijn laatste bericht vanuit Singburi. Over een uur word ik namelijk door een taxi naar Lopburi treinstation gebracht, waarna ik na een treinreis van 11 uur in Chiang Mai aankom!
Vorig weekend natuurlijk weer vrije tijd. Zaterdag in TwinHouse gebleven met Sanne; zij is die middag weggegaan. (Vrijdagochtend is ook Judith vertrokken.) Zondag heb ik de middag natuurlijk doorgebracht in het zwembad, en 's avonds gezellig film gekeken.
Terwijl ik maandag de laatste schilderingen afmaakte waren er veel lieve kindjes die eigenlijk wel heel graag aandacht wilden, dus heb ik ze die gegeven. Sommige kinderen die wilden spelen, sommige die tikkertje wilden doen, en een paar die gewoon op schoot wilden zitten, opgetild wilden worden en in het Thais tegen me praatten, ondanks het feit dat ik natuurlijk niks terug zei.
Dinsdag hebben Anne en ik het papier weer tevoorschijn gehaald, en hebben we vooral veel kroontjes en maskertjes gemaakt. De kinderen vonden het echt heel leuk, ze waren heel druk bezig en we konden om half 4 maar met moeite weg gaan, omdat er nog veel kinderen waren die iets geplakt, geknipt of gevouwen wilden. 's Avonds dus maar wat meer papier, scharen en lijm gekocht! 's Avonds hebben we wat nieuwe dingen bedacht en hadden we zelf wel erg veel plezier met het knutselen:) We hebben uit papier lijfjes geknipt, die de kinderen mochten inkleuren en waaraan we met muizentrappetjes armpjes en beentjes hebben gemaakt. Ze waren allemaal druk bezig en ook al heb ik ook veel poppetjes met benen uit hun nek of boven op hun hoofd gezien (blijkbaar was het niet voor iedereen duidelijk dat het benen en armen waren...), het was een hele leuke ochtend! 's Middags weer lekker naar het zwembad geweest!
Donderdag en vrijdag natuurlijk weer geknutseld. Mandjes, hoedjes, bootjes, vogels, bloemen, maskers en noem maar op; alles heb ik gevouwen, terwijl de kinderen ongeduldig om me heen stonden. Ze denken volgens mij dat ik minstens 20 armen heb en zeker 5 bakjes tegelijk kan maken. Dat hoe dichterbij ze staan (en het liefst tegen mn benen aanduwend), hoe sneller het gaat. Hoevaak ik niet ' Hey you!' gehoord heb, terwijl er een kindje met een papier in m'n gezicht zwaaide, uitbeeldend wat het moest worden, wil ik denk ik niet eens weten! Bovendien waren er een paar trouwe knuffelaars die, als er even plek was, met hun armpjes om m'n nek op schoot kwamen zitten, of probeerden me weg te trekken, omdat die andere kinderen toch wel lastig zijn met hun geknutsel... Doodmoe liep ik dus naar de lunch, maar ook heel blij, want iets leukers dan dit kon ik eigenlijk niet bedenken! Het schilderen was leuk, maar als ik denk aan de lach op de gezichtjes als je 's morgens met de bus aankomt, als je een bloemetje gemaakt hebt, als ze alleen even de schaar mogen gebruiken of als je ze optilt en knuffelt, dan realiseer ik me dat deze laatste dagen zonder twijfel de beste tot nu toe zijn geweest. Weggaan aan het einde van de dag was dus jammer, zeker gisteren, toen we voor de laatste keer wegreden bij het weeshuis.
Gelukkig ga ik nog een hele mooie tijd tegemoed! Afscheid nemen is nooit leuk, maar nieuwe plaatsen en nieuwe mensen komen daarvoor terug. Ik heb 7 hele leuke weken gehad hier bij Greenway, maar ben nu ook klaar om mijn eigen plan te trekken. Opstaan wanneer ik wil, doen wat ik wil, op niemand wachten en niemand die op me hoeft te wachten!
Mijn tas is gepakt, en ik ga nu genieten van mijn laatste uurtje Twinhouse, Singburi!
xx Pipi
-
30 Mei 2009 - 09:10
Nelly:
mooie verhalen weer pip! -
30 Mei 2009 - 09:22
Bar:
Echt lieve kindjes! (leuke foto's ook)
Veel plezier met rondreizen.
xx -
30 Mei 2009 - 09:39
Marijke:
Schattig!! Je zult ze nog missen (en zij jou!). Veel plezier met je eigen reis en doe voorzichtig! Dikke kus! -
30 Mei 2009 - 13:50
JW:
Hoi Piep,
Fijn dat het zo leuk geweest is in Singburi. Veel plezier tijdens je solo-trip.
Dikke kus, JW
-
31 Mei 2009 - 09:02
Sanne:
wat heb je leuke dinge gedaan met de kinderen. Nu kan ik zeker begrijpen dat het moeilijk is om weg te gaan bij de kinderen. Maar er komt altijd een einde... nu je eigen plan trekken. Ik wens je veel plezier in chiang mai. -
01 Juni 2009 - 19:18
Jilly:
Wat een leuke foto's! Kun je niet een paar van die kindjes meenemen? Ik vind de muurschilderingen echt ontzettend leuk geworden! Veel plezier nog met het reizen. En veel foto's maken he!
xxx Jilly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
