Natte voeten
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Pipi
05 Maart 2009 | Italië, Verona
Ciao allemaal!
Na regen komt zonneschijn, maar dan net andersom. Na redelijk weer in Parijs, geweldig weer in Barcelona en goed weer in Marseille, regent het in Italie.
Maandagochtend ben ik vertrokken uit Marseille. Een reis van ruim 10 uur naar Turijn. Wel een hele mooie trouwens: veel sneeuw gezien! Als je aankomt in een nieuw land, een nieuwe stad in het bijna donker, wil je vooral snel je hostel vinden. De routebeschrijving leek wel goed: het nummer van de bus en de naam van de straat, waar ik uit moest stappen. Maar toen ik de bussen gevonden had, hadden de haltes hele andere namen. Gedaan wat ik in Nederland ook zou doen; aan de buschauffeur vragen of hij daar naartoe gaat. Deze buschauffeur antwoordde, dat hij het niet wist, en hij dacht na. Terwijl ik daarop wachtte, deed hij maar vast de deuren dicht en reed weg.. Toen hij bij de volgende halte stopte, vroeg ik het nog een keer. Toen zei hij ineens nee, en liet me weer uitstappen. Leuk is dat. Fijn, die Italianen! Nou, maar weer teruggelopen naar het station en de man bij de informatiebalie opgezocht. Deze Andrea ben ik eeuwig dankbaar, want hij kon mij, in goed Engels, precies uitleggen hoe ik met welke bus en na hoeveel haltes bij mijn hostel kon komen. En het klopte. Aangekomen in het hostel liet de niet-Engels-sprekende eigenaar mij mijn kamer zien. Er was 1 meisje. Verder was het hele hostel leeg. Wel een heel gezellig meisje, Laura uit Wales. We hebben de hele avond over van alles gepraat, samen gegeten, en de volgende ochtend zijn we samen naar een museum over Egypte gegaan. Niet al te lang, want om 2 uur ging mijn trein alweer: naar Milaan.
Op het grote station van Milaan aangekomen ben ik maar meteen naar de informatiebalie gegaan. Ook deze keer een succes! Ik kreeg een kaart en een precieze routebeschrijving, en het klopte alweer! Het hostel was groot en er waren veel mensen, maar niet in mijn kamer. Een 6 persoonskamer in je eentje. Het lijkt misschien luxe, maar het is gewoon saai. In de buurt rondgelopen op zoek naar een supermarkt voor avondeten. Gevonden, en bedacht dat het leuk was om een andere weg terug te nemen. Ja, dat moet je dus niet doen. Verdwaald. Een hele aardige man bij een straattentje bood aan om te helpen. Dat denk ik tenmiste, want hij sprak net zoveel Engels als ik Italiaans: vrij weinig. Maar toen hij begreep waar ik heen moest zei hij blij: "Aah! Hostello!" en hij wees mij de (goede) weg. Inmiddels ook al twee kamergenoten gekregen. Later zelfs nog een derde! In de eetzaal gegeten. Vanwege een gebrek aan keuken en servies heb ik de yoghurt met een plastic mesje moeten eten, maar dat is eigenlijk best mogelijk.
De volgende dag m'n spullen ingepakt en de metro naar het centrum genomen. Regen. Heel, heel veel regen. Gelukkig had ik eraan gedacht thuis een paraplu in m'n tas te stoppen. Helaas had ik die wel in het hostel laten liggen. Na een bezoek aan de Dom toch maar een paraplu gekocht en rond gaan lopen. Een leuk gebied, maar eigenlijk niet zo veel te zien. Op winkels na dan. Wat doe je dan? Dan ga je naar de Zara;) Omdat dat behoorlijk snel verveelt (als je geen kleren wil kopen in ieder geval) heb ik de metro terug genomen. Maar goed ook, want dat duurde veel langer dan de heen weg, en het was vreselijk druk. Italianen gaan namelijk met de metro om zoals bij ons thuis omgegaan wordt met de afwasmachine: 'Vol? Hoezo vol, een metro is nooit vol.' Bovendien hebben ze nog niet door dat het handig is eerst mensen uit te laten stappen voordat je instapt. Mijn tas opgehaald in het hostel en maar weer met de metro terug: grote tas, volle metro, voordringende Italianen. Ik was dus blij toen ik in de trein zat!
Er zijn van die dingen die wel bestaan, maar waarvan je pas weet dat ze bestaan als je ze nodig hebt. En dan ga je ze vreselijk waarderen. Een van die dingen is de 'Tourist information desk'. Net als in Turijn en Milaan hebben ze me ook deze keer heel goed geholpen. Ook al reed de bus net weg toen ik aan kwam lopen, en moest ik nog een half uur in de regen wachten samen met de bierdrinkende huislozen, de reis is prima verlopen dankzij de buschauffeur die mij bij elke halte vertelde dat ik er niet uit moest, en bij de halte waar ik wel uit moest stappen net zo lang wachtte tot ik met mijn tassen, paraplu en natte voeten de uitgang had bereikt.
Aangekomen bij het hostel hing er een piepklein briefje op de bel: 'Elien (ik dus): look in the letterbox.' Daar vond ik de sleutels. Binnen in het hostel werd ik met allerlei briefjes naar mijn kamer geleid, waar ik een briefje vond waarop stond dat de eigenaar niet aanwezig kon zijn, maar dat ik moest zorgen dat ik me thuis voelde en of ik zo vriendelijk wilde zijn het geld en de sleutels in de brievenbus te doen. Het hostel (meer een guesthouse eigenlijk) was verder leeg. Nouja, ik had wel gezelschap van een paar muizen die ik de hele nacht in de muur hoorde lopen en die mij begroetten met een vriendelijk 'Pieppieppiep'. Wel jammer dat er verder niemand was, maar het was een gezellige kamer met een tv, waarop ik 's avonds de Italiaanse versie van X-factor gekeken heb.
Vandaag dus een dagje Verona: een mooie stad, met alweer veel regen. Vanavond neem ik om kwart voor 11 de nachttrein. De laatste bus gaat om 7 uur, dus dat wordt een fijn avondje op het treinstation!
Morgenochtend om half 9 kom ik aan in de (hopelijk droge) stad Wenen!
xx Pipi
Na regen komt zonneschijn, maar dan net andersom. Na redelijk weer in Parijs, geweldig weer in Barcelona en goed weer in Marseille, regent het in Italie.
Maandagochtend ben ik vertrokken uit Marseille. Een reis van ruim 10 uur naar Turijn. Wel een hele mooie trouwens: veel sneeuw gezien! Als je aankomt in een nieuw land, een nieuwe stad in het bijna donker, wil je vooral snel je hostel vinden. De routebeschrijving leek wel goed: het nummer van de bus en de naam van de straat, waar ik uit moest stappen. Maar toen ik de bussen gevonden had, hadden de haltes hele andere namen. Gedaan wat ik in Nederland ook zou doen; aan de buschauffeur vragen of hij daar naartoe gaat. Deze buschauffeur antwoordde, dat hij het niet wist, en hij dacht na. Terwijl ik daarop wachtte, deed hij maar vast de deuren dicht en reed weg.. Toen hij bij de volgende halte stopte, vroeg ik het nog een keer. Toen zei hij ineens nee, en liet me weer uitstappen. Leuk is dat. Fijn, die Italianen! Nou, maar weer teruggelopen naar het station en de man bij de informatiebalie opgezocht. Deze Andrea ben ik eeuwig dankbaar, want hij kon mij, in goed Engels, precies uitleggen hoe ik met welke bus en na hoeveel haltes bij mijn hostel kon komen. En het klopte. Aangekomen in het hostel liet de niet-Engels-sprekende eigenaar mij mijn kamer zien. Er was 1 meisje. Verder was het hele hostel leeg. Wel een heel gezellig meisje, Laura uit Wales. We hebben de hele avond over van alles gepraat, samen gegeten, en de volgende ochtend zijn we samen naar een museum over Egypte gegaan. Niet al te lang, want om 2 uur ging mijn trein alweer: naar Milaan.
Op het grote station van Milaan aangekomen ben ik maar meteen naar de informatiebalie gegaan. Ook deze keer een succes! Ik kreeg een kaart en een precieze routebeschrijving, en het klopte alweer! Het hostel was groot en er waren veel mensen, maar niet in mijn kamer. Een 6 persoonskamer in je eentje. Het lijkt misschien luxe, maar het is gewoon saai. In de buurt rondgelopen op zoek naar een supermarkt voor avondeten. Gevonden, en bedacht dat het leuk was om een andere weg terug te nemen. Ja, dat moet je dus niet doen. Verdwaald. Een hele aardige man bij een straattentje bood aan om te helpen. Dat denk ik tenmiste, want hij sprak net zoveel Engels als ik Italiaans: vrij weinig. Maar toen hij begreep waar ik heen moest zei hij blij: "Aah! Hostello!" en hij wees mij de (goede) weg. Inmiddels ook al twee kamergenoten gekregen. Later zelfs nog een derde! In de eetzaal gegeten. Vanwege een gebrek aan keuken en servies heb ik de yoghurt met een plastic mesje moeten eten, maar dat is eigenlijk best mogelijk.
De volgende dag m'n spullen ingepakt en de metro naar het centrum genomen. Regen. Heel, heel veel regen. Gelukkig had ik eraan gedacht thuis een paraplu in m'n tas te stoppen. Helaas had ik die wel in het hostel laten liggen. Na een bezoek aan de Dom toch maar een paraplu gekocht en rond gaan lopen. Een leuk gebied, maar eigenlijk niet zo veel te zien. Op winkels na dan. Wat doe je dan? Dan ga je naar de Zara;) Omdat dat behoorlijk snel verveelt (als je geen kleren wil kopen in ieder geval) heb ik de metro terug genomen. Maar goed ook, want dat duurde veel langer dan de heen weg, en het was vreselijk druk. Italianen gaan namelijk met de metro om zoals bij ons thuis omgegaan wordt met de afwasmachine: 'Vol? Hoezo vol, een metro is nooit vol.' Bovendien hebben ze nog niet door dat het handig is eerst mensen uit te laten stappen voordat je instapt. Mijn tas opgehaald in het hostel en maar weer met de metro terug: grote tas, volle metro, voordringende Italianen. Ik was dus blij toen ik in de trein zat!
Er zijn van die dingen die wel bestaan, maar waarvan je pas weet dat ze bestaan als je ze nodig hebt. En dan ga je ze vreselijk waarderen. Een van die dingen is de 'Tourist information desk'. Net als in Turijn en Milaan hebben ze me ook deze keer heel goed geholpen. Ook al reed de bus net weg toen ik aan kwam lopen, en moest ik nog een half uur in de regen wachten samen met de bierdrinkende huislozen, de reis is prima verlopen dankzij de buschauffeur die mij bij elke halte vertelde dat ik er niet uit moest, en bij de halte waar ik wel uit moest stappen net zo lang wachtte tot ik met mijn tassen, paraplu en natte voeten de uitgang had bereikt.
Aangekomen bij het hostel hing er een piepklein briefje op de bel: 'Elien (ik dus): look in the letterbox.' Daar vond ik de sleutels. Binnen in het hostel werd ik met allerlei briefjes naar mijn kamer geleid, waar ik een briefje vond waarop stond dat de eigenaar niet aanwezig kon zijn, maar dat ik moest zorgen dat ik me thuis voelde en of ik zo vriendelijk wilde zijn het geld en de sleutels in de brievenbus te doen. Het hostel (meer een guesthouse eigenlijk) was verder leeg. Nouja, ik had wel gezelschap van een paar muizen die ik de hele nacht in de muur hoorde lopen en die mij begroetten met een vriendelijk 'Pieppieppiep'. Wel jammer dat er verder niemand was, maar het was een gezellige kamer met een tv, waarop ik 's avonds de Italiaanse versie van X-factor gekeken heb.
Vandaag dus een dagje Verona: een mooie stad, met alweer veel regen. Vanavond neem ik om kwart voor 11 de nachttrein. De laatste bus gaat om 7 uur, dus dat wordt een fijn avondje op het treinstation!
Morgenochtend om half 9 kom ik aan in de (hopelijk droge) stad Wenen!
xx Pipi
-
05 Maart 2009 - 15:59
Marijke:
Hoi piepiep,
Allemaal leuk en jij doet leuk schrijven!! Het weer in Wenen wordt steeds beter hoor (maar je paraplu zul je even nodig hebben). Goeie reis en dikke kus M -
05 Maart 2009 - 17:02
Danya:
Dag Pipi!
Erg leuk om te lezen waar en wat je allemaal doet!
Ik hoorde dat je straks maar 3 weken thuis bent en dan weer verder gaat met reizen?!
Gaaf hoor!
Nou.. nog veel reis en kijk plezier.
Liefs Danya -
05 Maart 2009 - 21:08
JW:
Hoi Piep,
Dank voor je uitgebreide verslag. Tussen de regels doorlezend heb ik de indruk dat je Nederlanders steeds meer gaat waarderen na een tijdje Italie en Italianen. Jammer dat het momenteel geen vakantieweer is daar. Heel veel plezier in Wenen. Over Wenen heb ik trouwens nog iets op je mail gezet.
Gr. en dikke kus, JW
-
06 Maart 2009 - 02:20
Duko:
Hey Spip!
Fijn dat er toch nog Italianen zijn die wel een woordje over de grens spreken. Wenen wordt vast een knaller, dat kan niet anders. Ik hoop dat het weer daar wat beter voor je is en dat je daar wat meer aanhang kan vinden.
Paraplu ALTIJD meenemen (Muphy's Law!)
-
06 Maart 2009 - 07:54
Amy:
hey pip!
wat leuk op al je reisverslagen te lezen zeg! ik had btw een 8,5 voor m'n muziekexamen:) heel veel plezier in Wenen, hopelijk met mooi weer! xx Amy -
06 Maart 2009 - 09:27
Daphne:
Heej pip!
ik lees je smsje nu pas! haha nou hoop dat je niet in slaap bent gevallen tijdens het wachten en de trein hebt gemist!;) veel plezier in wenen!!
xx daf -
06 Maart 2009 - 22:07
Jantien:
ha pip
jeetje, je maakt nog eens wat mee!, maar gelukkig ben je gek op (huis)dieren. nou,veel plezier in Wenen en ik zal voor je duimen dat het daar in elk geval iets droger is.
groetjes en dikke knuffel jantien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
