Nattere voeten

Lieve allemaal,

Aangezien ik en mijn hostel uitmoest om 6 uur, en de bussen al bijna niet meer reden, was ik donderdagavond al om kwart voor 7 op het station van Verona. Gelukkig was er een wacht ruimte met heerlijke stoelen waar ik met andere reizigers kon wachten. Daar kon ik, samen met een boek, Ipod en een boekje over Wenen, wel rustig wachten tot mijn trein om kwart voor 11 zou gaan. Helaas. De ruimte sloot om 9 uur. Toen 'gezellig' in de McDonalds gaan zitten. Helaas waren er na een tijdje nog maar weinig gezellige mensen over, en veel mensen die je sowieso liever niet tegenkomt, laat staan 's avonds op een treinstation in Verona. Maar weer m'n spullen gepakt en opzoek gegaan naar de bar die ik eerder al gezien had. Die was wel open, helaas geen 'beter volk'. Op het perron waren veel mensen, dus daar ben ik toen gaan zitten. Helaas, bijna iedereen stapte in de trein naar Venezie, die eerder kwam. Alleen ik, een zakenman en een man met 1 been, 2 krukken, en veel behoefte om te spugen en te schreeuwen waren over. Ik heb me dus maar aangesloten bij de zakenman. Ook al begreep hij de helft niet van wat ik zei, en omgekeerd; samen wachten is veel beter dan alleen. We waren extra blij met de situatie toen onze trein 20 minuten vertraging had. Aangezien de man met 1 been toch wel een beetje op onze zenuwen werkte, zijn we op zoek gegaan naar een fijnere plaats. Helaas zonder succes. Maar de man met 1 been verliet het perron, zodat wij daar rustig konden wachten, samen met weer 3 andere mensen. De trein kwam toen snel, en het feit dat ik zelfs een bed had in plaats van een stoel, zoals ik verwacht had, maakte heel veel goed! Het is even wennen, slapen in een trein, maar uiteindelijk is het heel goed gelukt!

De volgende ochtend op 'Wien Sudbahnhof' aangekomen. Ik moest tram 18 hebben. Hm. Hoe werkte dat ook al weer met S-bahn... U-bahn.. Tijdje gezocht, en toen ontdekt dat er ook nog iets bestaat dat gewoon 'tram' heet. Omdat ik niet wist welke stop ik eruit moest, totdat ik er was, bleef ik maar staan. Nouja, totdat er iemand langs wilde en ik achteroverviel. Maar de rest van de reis ging goed.
Het hostel is super. Het ziet er heel mooi uit, gezellig en hele aardige mensen aan de balie. Ik kreeg meteen een kaart en ze wees allerlei handige en leuke plaatsen aan.
Na een douche en het kort bestuderen van het boekje en de kaart, besloot ik maar de 'U-bahn' naar het centrum te nemen. Eerst vier keer de verkeerde kant opgelopen (je zou zeggen dat kan niet in 1 straat, maar dat kan dus wel). Omdat mijn paraplu mij alle kanten optrok, en ik niks kon zien als ik hem tegen de wind inhield, omdat ik hem dan recht voor me moest houden, heb ik ervoor gekozen om dan maar heel nat te regenen (en dat was ik dus ook gisteravond). Eerst de 'Stephansdom' bezocht, maar daar kon ik niet in omdat er net een dienst begonnen was. Vlakbij is het Mozarthuis, waar ik toen naartoe ben gegaan; heel leuk en interessant! Op aanraden van de mevrouw uit het hostel ben ik toen naar de St. Peter gegaan voor een gratis orgelconcert. Ook al heel mooi en leuk! Na nog een bezoek aan de Stephansdom heb ik de metro genomen naar Karlzplatz voor een bezoek aan de Karlskirche. Een gewone mooie kerk, met een audioguide. Maar wat heel leuk was, was de lift naar boven waardoor ik de koepel bijna aan kon raken en dus een heel mooi zicht had op de kerk onder mij!
Terug in het hostel wat gegeten en gaan zitten in de 'lounche' waar ik heel gezellig heb gepraat, tot het half 12 was en ik toch wel erg moe was.

Vanmorgen was er nog steeds heel veel regen. Vechtend met regen, wind en paraplu naar Schonbrunn gegaan. (Een bezoek aan Wenen is voor mij natuurlijk niet compleet zonder dit paleis gezien te hebben). Schonbrunn is denk ik wel het leukste wat ik tot nu toe gezien heb. Heel erg mooi en een hele leuke audioguide. De tuinen schijnen ook heel mooi te zijn, maar aangezien de bloemen nog niet zo te zien zijn in deze tijd van het jaar, en het nog steeds hard regende en waaide, heb ik dat maar overgeslagen. Daarna ben ik naar Hofburg gegaan. Eerst moest ik door heel veel zalen met borden, bestek, glazen, schalen, kommen, kannen, bakken, noem maar op. De eerste zalen waren wel leuk, maar daarna maar wat sneller gelopen want super interessant vond ik dat niet. Daarna kwam ik in de kamers van Franz Joseph en Sissi; alweer heel erg mooi en leuk! Het Sissimuseum dat erbij hoort was gesloten (maar het bestaat dus wel.. ongelofelijk.) maar ik heb wel de hele audioguide erover gehoord, terwijl de bewakers zich afvroegen waarom ik een half uur in dezelfde ruimte zat (maar het mocht blijkbaar wel).
Inmiddels was het al wat droger. Ik ben op zoek gegaan naar de Kapuzinerkirche met daarnaast het graf van alle keizers met familie. Het duurde even, omdat er wel een bordje stond die de weg aangaf, maar daarop een pijl stond die precies op een gebouw wees tussen twee straten in (en ik gokte dus verkeerd). Alweer, een kerk met een dienst, dus eerst naar 't Kaisergruft gegaan. Daar heb ik het vreemdste en hartelijkste ontvangst OOIT gehad. De man achter de balie zwaaide al toen ik nog buiten stond dat ik naar binnen mocht komen. Nadat hij eerst de jongen die voor mij binnenkwam had omhelsd, kreeg ik na een uitgebreide hand de man om mijn nek. Hij bedankte mij dat ik gekomen was. Beetje vreemd, maar hij was wel heel aardig. Eerst moest ik een foto maken van de man met twee andere gasten, zijn 'vrienden' die hij al zeker 20 minuten kende. Vervolgens dacht deze man dat de jongen en ik bij elkaar hoorden (ook al was hij al zeker een paar minuten voor mij binnen) en toen hij doorhad dat dat niet het geval was, kregen we uitgebreide excuses. Maar uiteindelijk mocht ik wel doorlopen. Toen ik al de graven gezien had ben ik maar snel en stiekem naar buiten gegaan want veel behoefte aan een foto en een knuffel had ik niet. Vervolgens de kerk bezocht, waar een vrouw mij eindeloos bleef bedanken omdat ik de deur voor haar openhield. Ja, de dankbaarste mensen ben ik hier tegengekomen.

Wenen is een geweldige stad, en het hostel is heel erg leuk. Ik heb het nog steeds erg naar m'n zin! Jammer van de regen, maarja, je kunt niet alles hebben!

xx Pipi