Don't study, get involved!

Lieve mensen,

Alweer een week voorbij - de tijd vliegt als je een nieuw leven opbouwt aan de andere kant van de wereld! Zoveel gedaan, mensen ontmoet, ik weet niet meer helemaal wat ik ook al weer gedaan heb, ik doe m'n best!

Donderdag moest ik dus van kamer wisselen, want in mijn kamer zou een groep komen, dus ik kon niet bijboeken. Een 10 persoonskamer dus. Wat een bende. Maar ach, het waren geen 9 Singaporen.
Inmiddels zijn ook de andere mensen uit Groningen aangekomen, 1 daarvan (Ilonka) slaapt ook in hetzelfde hostel. Met haar ontbeten, en daarna was het echt tijd om eens mensen te bellen voor een kamer. De erg vriendelijke 'Joanne' had diverse kamers in Newtown, de wijk waar ik graag wilde wonen, beschikbaar, en ik kon die middag nog langskomen om te kijken. Samen met Ilonka naar de universiteit geweest (zij had die natuurlijk nog niet gezien) en een bankrekening geopend. Ook bij de bank zijn de Aussies een stuk aardiger dan Nederlanders. Daarna doorgelopen naar Newtown, op zoek naar het huis. Nou heb ik wel allemaal kaarten, maar allemaal precies niet van dat gebied; Sydney is nogal groot, dus zodra je uit het centrum-centrum loopt, verdwijn je van de kaart. Een postkantoor met een telefoongids hielp me verder. Het was nogal een eind lopen en bij het huis aangekomen leek het niet echt op een plek waar ik naar binnen zou willen, laat staan zou willen wonen. Ilonka en ik zaten op een bankje tegenover het huis, ons af te vragen wat voor een bizar persoon zometeen de deur open zou doen. Het zag er niet goed uit en Ilonka besloot om maar even mee te gaan naar binnen, want je weet maar nooit...
Na een half uur stressen over dit spookhuis aangebeld, en de meest vriendelijke vrouw die ik hier ben tegengekomen deed de deur open. Het huis zag er van binnen beduidend beter uit dan van buiten. Hier zou ik wel willen wonen! Maar ze had nog een kamer, aan de andere kant van Newtown (en veel dichter bij Universiteit en centrum), die zou ze ook even laten zien, met de auto :) . Dat huis was wat betreft locatie veel beter, en zag er ook goed uit! Ik was meteen heel enthousiast over het huis en deze vrouw. Ze was zo vriendelijk dat ik me afvroeg of het geen act was. Dat kwam ook doordat de Engelsen die ik de dag ervoor gesproken had me maar bleven waarschuwen over huisbazen; dat ze je proberen af te zetten, dat ze allemaal enge dingen in het contract zetten en dat ze misschien vriendelijk lijken, maar toch alleen maar geld wilden. Nouja, hij had rechten gestudeerd, dus z'n goed recht om iedereen eng te vinden. Maar deze vrouw was echt ontzettend aardig. 's Avonds een gratis bbq in het hostel, en daarna naar nog een bezichtiging samen met twee anderen. Was ook een leuk huis, maar niets vergeleken met het huis van de middag. Toen we weer terugliepen heb ik Joanne opgebeld dat ik de kamer wilde, ik was te bang dat ik anders te laat zou zijn! Dus, nu had ik een kamer. Alle kaartjes, bezoekjes en voedselpakketten kunnen vanaf nu naar 260a Wilson Street, Sydney NSW 2042. 's Avonds in de bar gevierd dat ik een kamer had, weer met de 2 Engelsen gepraat - dat ik toch echt goed op moest passen voor het contract, blabla. Laat me nou even in al m'n naiviteit blij zijn!! - maar het was een mooie avond.

De volgende dag scheen de zon, dus Ilonka en ik vonden het wel tijd om naar Bondi Beach te gaan! Toen we eindelijk klaar waren (als je alle tijd hebt, kan dat eeuwig duren), naar beneden, waar we 3 bekende jongens tegenkwamen die ook naar Bondi gingen, omdat één ernaartoe ging verhuizen. Dus gingen we met z'n allen met de bus. Het was niet echt warm, het zand is koud, maar het water is best wel lekker (niet kouder dan de Noordzee in de zomer). Behalve Bondi zijn er meer stranden, waar je zo mooi naartoe kunt lopen, met een prachtig uitzicht over de oceaan, met de zon, de blijheid van de vrijheid, heerlijk! Toen de zon om half 5 onder begon te gaan (dat is dan weer jammer hier..) zijn we weer teruggegaan naar het hostel. Geprobeerd via Skype contact te krijgen met het thuisfront, zonder veel succes. Samen gegeten met allerlei mensen, zoals elke avond, en zoals de meeste avonden ook weer naar de Side bar gegaan, waar ik wederom mijn Engelse 'vrienden' (in een hostel zijn mensen nogal snel je vrienden) weer zag, en bovendien allerlei andere mensen tegenkwam. Wat een gezelligheid toch weer!

Veel te laat naar bed gegaan, aangezien ik de volgende ochtend (zaterdag) om 10 uur in mijn nieuwe huis moest zijn voor het contract. Joanne was weer minstens zo aardig als vorige keer, en ik heb nu ook mijn kamergenote ontmoet. Oja, want kamers delen is hier heel erg gebruikelijk, en een stuk minder onbetaalbaar dan een eigen kamer. Hoewel ik het natuurlijk niet gewend ben, had ik besloten dat 4 maanden een kamer delen best wel deel kan zijn van mijn Aussie-experience. Dus, mijn kamergenote is Sabrina, een meisje uit Belgie - het Franse deel. Ze is erg aardig en ik denk dat we dit allebei wel vol gaan houden! Verder deel ik het huis met -volgens mij- een Chinees meisje, een Japans meisje, een Japanse jongen en twee Poolse jongens. Geen Australiers dus, al zijn hier zo ontzettend veel Aziatische mensen dat je zou denken dat zij typisch Australisch zijn.
Omdat mijn Engelse vrienden die avond weer weg zouden gaan, leek het ons leuk om naar Bondi te gaan. Helaas regende het de hele dag, dus is het plan veranderd in een concert in the Opera House. Ook een hele ervaring; wat is het daar mooi! En je moet er natuurlijk wel een keer een concert gehoord hebben.
's Avonds zou ik misschien gaan verhuizen, misschien Dania helpen verhuizen, misschien eten met de andere Nederlanders; het was nogal een chaotische avond. Uiteindelijk gegeten met Ilonka en erg vroeg gaan slapen, want dat bleek ik wel nodig te hebben.

Zondag dus m'n tassen ingepakt en meegenomen naar mijn nieuwe huis. Wie mee was naar Schiphol weet dat ik die spullen nooit in één keer kon vervoeren, dus het werd twee keer op en neer met de bus. Maar ik was er! Mijn nieuwe kamer! Hoewel het hostelleven heel leuk is, omdat er altijd wat gebeurt en je altijd overal mensen ontmoet, is het toch wel fijn om een vaste plek te hebben, je kamer te delen met 1 meisje ipv 9, je kleren in een kast te kunnen leggen ipv in je tas, en voor de rust eens elke dag dezelfde mensen tegen komt die je echt leert kennen, ipv elke dag nieuwe mensen, etc. 's Middags het winkelcentrum verkend met Dania, op zoek naar spulletjes om onze kamers wat aan te kleden. 's Avonds zou ik naar de film gaan met één van de weinige Aussies die ik hier heb leren kennen, maar toen we de rij zagen hebben we toch maar gekozen voor een drankje. Een bizarre discussie gehad over wat er allemaal mis is met de wereld en wat ik daar dan aan zou moeten doen. Erg bijzonder, en gelukkig weer eens wat anders dan de eindeloze drugsbeleidgesprekken die ik normaal veel heb.

En maandag was het zover; onze eerste dag op de Universiteit! Nog maar de orientatiedagen hoor, maar toch. De opening was in de 'Great Hall', heel mooi, een beetje een kerkidee en daar hou ik wel van. We kregen allerlei introductiepraatjes over wat we hier moeten doen ('get involved', 'ask the question', 'live a balanced life') en wat we niet moeten doen ('study too hard', 'swim outside the flags' en 'give tips in restaurants, cause you guys are ruining it for us!'). Alle mensen leken ontzettend aardig, enthousiast en behulpzaam. We kregen die dag eindeloos veel informatie.
Na alle praatjes met drie 'nieuwe vrienden' (1 Nederlandse, 1 Amerikaan en 1 Spaanse) de stad ingelopen, samen geluncht en ervaringen uitgewisseld. Ik ben echt oprecht geinteresseerd in iedereen, maar je ontmoet zoveel mensen dat de verhalen soms een beetje door elkaar gaan lopen... Een hele uitdaging dus. 's Avonds mijn koffers uitgepakt, m'n kamer versierd met foto's en andere spullen, meer kennis gemaakt met m'n huisgenoten, etc.

Dinsdag (we zijn er bijna!) de tweede orientatiedag. We kregen nu alle informatie van Kenny; ónze contactpersoon. Eerst een rondje 'wie is wie' - met 60 mensen, dus dat werkte fantastisch. Kenny is erg aardig, maar hij heeft nogal een Aziatisch accent (om alle Aziaten maar even op een hoop te gooien), waardoor het moeilijk is om hem te volgen. Zijn grapjes begrepen we niet echt, wat voor wat moeilijke momenten zorgde, maar ik denk dat we de belangrijkste dingen wel begrepen hebben. Na (opnieuw) een gratis bbq was het tijd voor een (gratis) tour. Het regende de hele dag, dus erg veel zin had niemand volgens mij, maarja het is een goede manier 'to get involved', en dat moeten we doen he! Ik koos voor de tour door Darling Harbour; de rondleiding zelf stelde niet zoveel voor, maar ik heb weer leuke mensen leren kennen; een Canadese, een Duitse en een meisje uit Equador. Na de tour samen koffie gedronken en nog wat rondgelopen, totdat we om een uur of 5 echt te moe waren. 's Avonds samen met mijn kamergenote en Ilonka gegeten bij Dania, die zowaar samenwoont met Australiers, dus misschien leren we het accent op die manier wel. Want zoals jullie misschien is opgevallen, ik ontmoet wel allerlei mensen, maar bar weinig Australiers.

En toen was het woensdag - vandaag dus. Eerst eens even uitgeslapen, want die orientatie was toch echt wel zwaar. Toen op naar de universiteit, om een paar dingen te regelen. Voor het eerst m'n studentenmail gelezen, en ontdekt dat ik inmiddels al 4 mails van dezelfde docent had, die een beetje boos lijkt omdat ik nog niet op z'n mails gereageerd had... Whoops. Hard m'n best gedaan om een zo aardig en correct mogelijk antwoord te sturen. Ook mijn rooster eens bekeken, wat een probleem blijkt, want ik moet op 1 moment in 2 verschillende colleges zitten. Dat moet ik dus nog even gaan regelen, maar dat komt vast wel goed. Een 'Accesscard' aangeschaft, die je nodig hebt 'to get involved' (daar hebben ze het echt de hele tijd over). En na een lange wandeling ben ik nu weer thuis. Nog een half uurtje, want dan ontmoet ik weer mensen om samen te gaan eten.

Ik realiseer me nu dat ik in plaats van 'tour' waarschijnlijk 'toer' moet schrijven. Sorry.

Voor wie zich er zorgen om maakte; ik ben niet eenzaam, niet alleen, niet dakloos, niet beroofd, niet in gevaar, (nog) niet aangevallen door enge dieren, (nog) niet aangereden doordat ik niet begreep van welke kant de auto's komen, ik heb nog niet alle kaartjes gelezen en ik heb het echt enorm naar m'n zin hier!

See you later!

xx Pipi