De eerste maand; van backpacker naar au pair!

Lieve allemaal,

Natuurlijk was het mijn bedoeling om wat eerder een bericht te plaatsen, omdat dat leuk is en omdat de berichten dan wat korter zijn. Maar dat is dus helaas niet gelukt! Vandaag ben ik precies een maand en een dag in Australie dus een mooi moment om eens te vertellen wat er gebeurd is sinds ik op Schiphol in het vliegtuig stapte.

De reis ging op zich heel goed. Zoals verwacht wel wat vertraging door de enorme hoeveelheid regen die in de uren voor mijn vertrek nog even over Schiphol viel (in Groningen was het blijkbaar prachtig weer, zul je altijd zien), maar gelukkig kregen de intercontinentale vluchten voorrang en bleef mijn vertraging beperkt tot anderhalf uur. De vrouw naast mij was ook alleen en die had wel zin in een praatje. Ik niet zo, dus gelukkig werden we vrij snel afgeleid door het eten en kon ik snel mijn koptelefoon opzetten. Maar ze was verder wel vriendelijk hoor. Na wat filmpjes en wat slapen en meer Chinees eten waren we ruim 11 uur later in Bangkok. Ik mocht fijn even een rondje lopen - in mijn ogen compleet nutteloos, omdat ik het halve vliegveld over moest om door de security check te gaan. Als ik geen enge dingen bij me heb als ik instap, dan heb ik ze heus niet ineens wel als ik uitstap en de Thaise securitymevrouw was ook helemaal niet aardig. Maar dat mag als beveiliger misschien wel niet. Toen ik het vliegtuig weer in mocht bedacht ik ineens dat het best wel fijn zou zijn als er niemand nieuws naast me zou komen zitten (de praatmevrouw achtergelaten in Bangkok voor een GROEPSREIS). En dat bleek nog het geval ook, dus kon ik in alle rust en ruimte lekker bij het raampje slapen. Een paar uur later waren we in Taipei, waar ik dankzij de vertraging geen 10 uur meer over had. Ik was moe en het was buiten 35 graden en ik had ook niet heel veel tijd als ik rekende op files, dus ben ik toch maar op het vliegveld gebleven. Ik had ook eigenlijk geen idee meer wat voor geld ze daar ook al weer hadden en ik was ook even vergeten dat ze na de paspoortcontrole geen pinautomaten meer hebben en ik had niet zo erg veel euro's cash bij me (want in Australie heb je daar niks aan). Gelukkig had ik in het vliegtuig al drie keer warm gegeten, dus had ik ook niet veel nodig. Ik had dus 'niet zoveel tijd' maar toch bijna 8 uur om het vliegveld te verkennen en dat bleek nog best leuk! Er was een verdieping met tuinstoelen en parasols (binnen...), een hoek met super chille hangstoelen, een bibliotheek (?) met computers, en allerlei spa's en massagetentjes. Ik had gehoopt op de douche die ik vorige keer had maar die zat alleen bij de uitgang en ik was meteen naar de gates gegaan dus helaas. Rond 11 uur 's avonds mocht ik het vliegtuig weer in en kwam ik te zitten naast een vriendelijke maar niet erg fris ruikende Tsjech. Hij had het zelf wel door en bood z'n excuses ervoor aan. Hij had dus wel de hele dag zwetend door Taipei gelopen. Hij zou in Sydney een kamer gaan delen met een Pool en maakte zich daar zorgen over want Polen zijn volgens hem een beetje raar. Volgens mij zijn Tsjechen ook een beetje raar maar dat heb ik maar voor me gehouden. Hij begon in z'n slaap ook nog te praten en toen ik vroeg 'Wat?' (Omdat ik niet wist dat hij sliep) ging hij heel hard lachen. In de periode voor ik in slaap viel heb ik me nog verwonderd over de bekertjes bij de kraan bij het toilet, terwijl er bij de kraan staat dat het geen drinkwater is, me afgevraagd of pinguïns in juli een winterslaap houden aangezien het op de zuidpool in deze tijd altijd donker is (volgens het tv-schermpje van China Airlines tenminste) of dat ze massaal naar andere gebieden trekken, en hoe de piloot met de luchtverkeersleider kon praten aangezien hij een wel heel sterk Chinees accent had. Voor ik me daar echt zorgen over kon maken ben ik gelukkig in slaap gevallen.

Na slechts 9,5 uur waren we alweer in Sydney! De douane verliep bijzonder soepel; hij vroeg me niks en ik hoefde niks te laten zien, ik kreeg gewoon een stempel en een 'Enjoy your stay!'. De shuttlebus die ik wilde nemen vertrok pas 50 minuten later dus de informatiebalieman raadde me aan om de trein te nemen. Pas onderweg bedacht ik dat ik mezelf een heleboel gedoe had kunnen besparen door een taxi te nemen, maarja toen was ik al halverwege. In het hostel erg vriendelijk ontvangen door Effie, die me met al haar 'darling' weer deed herinneren waarom Australië ook al weer zo leuk is! Hoewel ik erg graag wilde slapen heb ik dat niet gedaan om de jetlag zoveel mogelijk te beperken. In plaats daarvan heb ik een rondje gelopen door de Botanic Gardens, langs Circular Quay, en toen over George Street naar Town Hall waar ik tussen de schakende mannen heb genoten van m'n eerste Sushi Rolls. Ik had bedacht dat het daar vandaan helemaal niet zo ver lopen was naar mijn hostel in Potts Point. Dat was het wel. Rond 8 uur mocht ik van mezelf dan eindelijk slapen en dat heb ik dan ook 13 uur lang volgehouden.

Donderdag eerst maar even wat ontbijt geregeld bij de supermarkt en toen vertrokken naar de bushalte bij Hyde Park voor de bus naar Coogee Beach. Terwijl ik stond te wachten werd mij nog om de weg gevraagd en ik wist ook het goede antwoord nog te geven. (jeej ik lijk hier bekend en ik ben hier bekend! Ze waren weliswaar op zoek naar de bus waar ik ook op stond te wachten, maar toch.) Bij Coogee Beach begonnen aan de wandeling naar Bondi Beach, erg mooi langs de oceaan, wat ik natuurlijk al wel wist omdat het niet mijn eerste keer was op dit pad, maar de wandeling bleek toch wel een stuk langer dan ik me herinnerde. Met vermoeide benen en zere voeten dan eindelijk mijn hoofddoel bereikt; Speedos Cafe. Daar ben ik vorige keer zo'n fan van geworden dat ik het andere Australië gangers heb aanbevolen, dus daar moest ik natuurlijk wel even een portie Wedges halen. Uitkijkend over het water en het strand genoten van mijn Wedges en het weer; het was namelijk 25 graden! Enigszins uitgeput ben ik 's avonds meegeweest op de kroegentocht georganiseerd door het hostel. Er zijn hier wat mensen voor erg lange tijd en dat is dus een moeilijk te infiltreren groep, maar gelukkig waren er ook genoeg gezellige nieuwe mensen!

Vrijdag ben ik met mijn Duitse kamergenote met de ferry naar Manly gegaan. Zij wilde wel graag een wandelingetje maken maar mijn benen deden zo waanzinnig pijn van mijn eerdere wandeltochten (dat is waar ook, je kunt ook spierpijn bij je scheenbeen hebben) dat ik maar op het strand ben blijven zitten, en daar was -op de kou na- niks mee mis! Ja de kou, want het was ineens nog maar 15 graden. Daarna hebben we nog wat gedronken met een prachtig uitzicht over de oceaan en op de ferry terug heb ik binnen lekker zitten slapen. Daarna had ik afgesproken met een meisje uit Straatsburg om in Chinatown te eten. We hadden allebei geen Australisch telefoonnummer en zij was die dag in de Blue Mountains, dus het was nogal ingewikkeld om iets af te spreken. Aangezien ik Sydney toch net wat beter kende dan zij had ik een plek voorgesteld. Ik was al een tijdje aan het wachten toen ik een sms van haar kreeg: ze stond 20 minuten verderop te wachten. Stomme Fransen ook... Het was inmiddels wel heel koud geworden dus ik baalde nogal, maar ik ben toch maar naar haar toe gelopen. We hebben daarna wel gezellig gegeten hoor! Terug in het hostel nog wat anderen ontmoet, al met al een gezellige dag!

Om de een of andere reden heb ik de volgende dag tot half 12 geslapen; blijkbaar nog niet helemaal over de reisvermoeidheid heen. Ik wilde maar eens op zoek naar een Australische simkaart maar die hadden ze in het hostel voor me, dus dat was snel geregeld! (+61424535699) Daarna ben ik naar Glebe gegaan voor een markt waar ik helaas niet te lang kon blijven omdat ik natuurlijk niks mocht kopen, terwijl dat wel heel verleidelijk was. In plaats daarvan ben ik maar een van de vele leuke koffietentjes ingegaan om op te warmen. Toen ik terug kwam in het hostel kwam een meisje (Duits, dat zijn ze hier meestal) naar me toe dat als ik wat wilde drinken dat ik haar ergens in het hostel kon vinden en dat als ik maandag mee zou willen naar de Blue Mountains dat dat natuurlijk mocht. Ik merkte dat ik aan beide erg weinig behoefte had. Wat dat betreft ben ik soms een erg asociale reiziger; ik loop soms een stuk liever alleen door de Blue Mountains en ik heb gewoon niet de hele dag zin in al dat gepraat, haha. Maar het is natuurlijk fijn dat ik genoeg mensen om me heen heb als ik er wel zin in heb!

Zondag ben ik naar de markt in The Rocks gegaan, ook erg leuk! Mooie fotootjes gemaakt van Harbour Bridge en The Opera House (dat Franse meisje was erg verbaasd dat daar opera's waren. Ehm ja daarom heet dat The Opera House), een fleecevest gekocht tegen de kou (fleece is normaal zeg maar niet echt mijn ding maar het is stiekem ook wel lekker warm) en m'n voeten weer helemaal kapot gelopen.

Ik moest nog wel een beetje wennen aan het reizen, zeker aangezien ik nog niet echt een concreet plan had. Niet zo heel gek hoor, het hoort er gewoon bij, maar soms voelt het wel een beetje vreemd. Maar toen ik in het vliegtuig als ontbijt kon kiezen tussen ei en gebakken rijst en voor het laatste koos, moest ik stiekem wel lachen; toen ik dat in Thailand voor het eerst als ontbijt had vond ik het vreselijk en inmiddels heeft het zelfs mijn voorkeur! Aan de ene kant moet ik mijn weg dus nog een beetje zoeken, aan de andere kant voelt het ook wel weer vertrouwd. Slapen met 5 anderen in een kamer die allemaal al hun spullen in plastic zakjes stoppen en net gaan inpakken als jij lekker ligt te slapen, koken met veel anderen tegelijk en overal je naam op schrijven, alles wat je hebt zit in een backpack (of je moet het geluk hebben dat je beneden in het stapelbed slaapt, dan kun je het verspreid onder je bed leggen); ik ken het allemaal nog en vind het allemaal prima! Het beste van alles is dat ik de hele dag lekker zelf bepaal wat ik doe en dat alles goed is en dat de mensen in het hostel allemaal zo denken. Het is ook wel heel fijn dat ik wat langer in Sydney blijf en dat ik de stad natuurlijk al behoorlijk goed ken. Daardoor hoef ik niet de hele dag rond te rennen om alles te zien!

Inmiddels had ik besloten om eerst maar eens op zoek te gaan naar werk; liever aan het begin werken en later reizen, zeker omdat het nu nog winter is en het in bijvoorbeeld Tasmanie, waar ik graag naartoe wil, nog wel erg koud is. Maar om geld te kunnen ontvangen moest ik eerst maar eens een Australische bankrekening regelen. Het voelde wel een beetje gek om naar de andere kant van de stad te gaan omdat ik in dat kantoor vorige keer zo goed geholpen werd, maar ook deze keer was de hulp weer fantastisch! Daarna dacht ik mezelf te trakteren op een koffie in mijn favoriete cafeetje in Newtown (waar ik vorige keer woonde). De teleurstelling was dus groot toen ik zag dat het cafeetje helaas niet meer bestaat... Gelukkig zit Sydney vol met andere leuke koffieplekjes! Terug in het hostel ontmoette ik een Frans meisje dat binnenkort in Bondi aan het werk gaat als au pair, en dat leek me eigenlijk ook wel leuk! Na wat goede tips heb ik dinsdagochtend rustigaan op twee advertenties gereageerd. Mijn eisen: niet in the middle of nowhere (want saai en enge beesten) geen 5 kinderen (want aaaaaaaaa), geen verplichting om auto te rijden (want aan de verkeerde kant van de weg met hele breekbare kindjes achterin..) 's Avonds had ik al reacties; de ene was op zoek naar een au pair voor langere tijd, de andere wilde graag met me bellen! Woensdag dus geskyped (in een hostel met slechte verbinding), donderdagochtend heb ik ze ontmoet (hele aardige mensen en twee lieve meisjes van 4 en 6), donderdagavond heb ik het appartement bekeken (half uur lopen van het centrum, eigen kamer met balkon en twee zwembaden beneden). Vrijdagavond hebben ze me opgehaald om een weekend mee te gaan naar de boerderij van hun familie, twee uur van Sydney, om beter kennis te maken en te zien of ik na twee dagen al gek geworden was van de meisjes. Ze hebben ook een paard dat vrij rondloopt en dat ik zowaar geaaid heb! Verder spelen we 'Rapunzel, rapunzel, let down your hair!', verkleden we ons als Minnie Mouse en zebra, wordt er af en toe heel hard gegild (mama where are you????) en is elk spel natuurlijk na 5 minuten klaar en bedenken ze weer iets nieuws. Oh en het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik overal blij aan mee doe; ik ben niet mee als babysitter maar als gast, maar dan wel één die de hele dag meegesleept mag worden. Het is even wennen (nogal andere gesprekken dan die in het hostel) maar verder vind ik het eigenlijk heel leuk! Oh en ze zijn heel erg jaloers op mijn nieuwe Angelina, want ze zijn helemaal gek van engeltjes, elfjes en prinsesjes! Op de weg terug naar Sydney nog even wat gepraat en ze konden mij vertellen dat ik de baan had! Awesome:D

Klein opstakel: de oude au pair was er nog en ze wisten nog niet helemaal wanneer die weg zou gaan; liefst zo snel mogelijk (blijkbaar waren ze niet zo over haar te spreken) maar de datum moesten ze nog even met haar bespreken. Uiteindelijk had ik nog een week in het hostel en heb ik dus genoten van mijn vrije dagen, de sociale contacten en mijn vrijheid om uit te slapen; als je denkt dat dat in een hostel lastig is, ga eens in een appartement wonen met 2 kleine meisjes. Ik ben nog naar Cockatoo Island geweest, een dagje naar de Blue Mountains (waar ik een echtpaar tegen kwam dat mij kon vertellen dat Rushcutters Bay, mijn nieuwe woonwijk, vol zit met extreem gestresste maar rijke mensen met housekeepers en au pairs...) Zaterdagochtend 16 augustus werd ik door het gehele gezin opgehaald! Het zijn erg lieve meisjes en aardige ouders en ze hadden alles goed voor mij geregeld! Die middag meteen mijn eerste oppasuurtjes gemaakt (ze zouden 2 uur weg zijn, 5 uur later waren ze nog niet terug, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend).

Dus die maandag begon het werkende leven! Op maandag en dinsdag is Isabel van 4 thuis, dus mag ik haar, nadat ik Maddy's ontbijt en schoollunch gemaakt heb, van half 9 tot half 3 vermaken met alles wat ik kan bedenken, al heeft ze zelf gelukkig ook heel veel ideeen en fantasie! Dan halen we samen Maddy van 6 op uit school, met Isabel in de kinderwagen, heuvelop, hoera, en mag ik met ze spelen en rondrennen. Eén van hun favoriete spelletjes is dat zij superhero's zijn en ik een draak (inclusief verkleedkleren) en dan stormen ze allebei op me af om me te verslaan. Eten koken en met ze eten hoort er ook bij, ze in bad doen ook, en dan meer spelletjes totdat de ouders ergens tussen half 7 en 8 thuiskomen. Op woensdag, donderdag en vrijdag gaan ze allebei naar school, dus dan ben ik vrij nadat ze naar school gegaan zijn (of nadat ik ze naar school gebracht heb) tot ik ze rond half 3 weer ga ophalen. In het weekend ben ik vrij, tenzij de ouders iets speciaals hebben, maar dat is dan altijd in overleg. De eerste twee weken zitten er inmiddels op en ik moet zeggen dat het heel erg vermoeiend is, maar ook heel leuk! De kinderen zijn meestal heel lief (als ik er ben, als de ouders thuiskomen worden ze vervelend). Af en toe weten ze me ook wel helemaal gek te krijgen, bijvoorbeeld afgelopen donderdag. Hun vader had ze beloofd dat ze na school een ijsje mochten, heel leuk natuurlijk, vooral omdat ik dat dan met ze mag gaan doen. Ontzettend leuk, ijsjes die druppen en bolletjes die er vanaf vallen, overal ijs en dan natuurlijk ' ik heb dorst', 'ik moet plassen', 'ik heb het koud' en 'mogen we dan nu beneden in de garage de fietsen ophalen zodat jij er achteraan kunt rennen?'. Precies ook de dag om ruzie te maken om een boek en een pen en weet ik het. Toen ze ook nog stiekem met verf gingen spelen terwijl ik aan het koken was en gezegd had dat het niet mocht, en dus alle kleren en haren onder de niet-makkelijk-uit-te-wassen-verf zat was ik er dus wel even klaar mee. Gelukkig had de moeder bedacht dat ze de volgende dag vrij kon nemen om de kinderen naar school te brengen en op te halen, zodat ik lekker vrije tijd had om bij te komen!

Vrienden van 'mijn gezin' hebben ook een nieuwe au pair, Francesca uit Italië, en ze hebben voor ons even nummers uitgewisseld en ik heb haar nu ook een paar keer gezien, aardig meisje! Dan zijn er nog wat mensen uit het hostel die hier langere tijd zijn, dus ik heb ook al wat contacten die geen kind zijn en geen ouders van kinderen, wat ook wel heel erg fijn is! De moeder werkt voor het opera huis en kan daardoor af en toe gratis kaartjes voor voorstellingen krijgen, wat ik natuurlijk wel heel leuk vind! Afgelopen woensdag kon ik dus drie anderen uitnodigen om mee te gaan naar ' Sun' van Hofesh Shechter; modern dans theater, nog nooit van gehoord, maar we zaten op de eerste rij en het was erg mooi en indrukwekkend!

Verder is het wel heel Nederlands om te klagen over de regen maar echt waar, het regent hier elke dag. Niet zo leuk, aangezien ik in m'n vrije tijd dan niet zo erg veel leuke tochtjes kan maken (de musea heb ik inmiddels wel gezien...). Binnen blijven is niet zo spannend, en ook niet erg ontspannend, aangezien het appartement niet zo erg groot is. Ik heb wel mijn eigen slaapkamer natuurlijk, maar verder deel ik alle ruimte met het gezin. Ze zijn aardig, maar ik hoef ook niet per se al mijn vrije tijd bij ze te zitten (en ik wil hun ook wat ruimte geven). Bovendien ga ik ook niet tegen de meisjes zeggen 'nee ik ga nu niet met je spelen want ik ben vandaag vrij' want ja, dat is ook een beetje onaardig. Ik moet de balans daarin nog een beetje vinden. Gelukkig was het vandaag mooi weer, dus ben ik naar Bondi Beach geweest! Even heerlijk van de zon genoten! En daarna vond ik het natuurlijk niet erg om met de meisjes even Peter Rabbit te kijken, want dat vindt Isabel soms wel heel eng dus dan heeft ze er graag iemand bij, aaah.

Ik blijf hier tot begin december en hoewel het soms wel erg vermoeiend is, is het vooral een kwestie van wennen en heb ik er ook erg veel zin in!
Hoe gaat het met jullie in Nederland?

Liefs,
Pipi